Strona:PL Wacław Nałkowski-Jednostka i ogół 484.jpeg

studnie są płytsze, a na cembrowiny wystarczają wypróchniałe i wyżłobione pnie jodeł (cieńsze pnie z dodanem dnem służą na wsypki). Na polach lössowych nigdzie niema jałowca i torfowca, występują one dopiero pod samym lasem górskim, skąd wypływają źródła, zabagniające ten pas; i tutaj wody tych źródeł są przechwytywane na granicy pól przez rowy i skierowane w pojedyńcze strugi, które żłobią sobie w polach lössowych głębokie wąwozy.
 Ogólny charakter tego pasa lössowego, ciągnącego się u północnych stóp gór Świętokrzyzkich, stanowią: wyniosłości faliste, równoległe do głównego grzbietu, pokryte bujnem zbożem; na dnie dolin podłużnych, dzielących te wyniosłości, płyną strumienie śród zielonego kobierca łąk; ku tym łąkom zbocz lössowe spadają stromo, lecz są zwykle trawiaste; erozya wód deszczowych pokrajała te zbocza dolinami poprzecznemi o zboczach urwistych; wąwozy te służą za drogi od wsi do gór. Na grzbietach wyniosłości stoją wiatraki, w dolinach nad bystro płynącemi strumieniami — młyny wodne. Na północ pasa lössowego występują grunta nieurodzane, po części sapowate, po części piasczyste, zwane „wydrzyskami“.
 Chodząc wieczorem dla odpoczynku po ulicy wioskowej, spotkałem chłopa, który służył we flocie. Używał terminów marynarskich, opowiadał, jak raz chwyciła ich „kaczka“. Ponieważ, jak już wspomniałem, trudno mi otrząsnąć się z naukowości, więc zaraz przypomniawszy sobie, że wielkość zwierząt wodnych jest proporcyonalna do wielkości wodozbiorów, w których przebywają, zacząłem porównywać wielkość morza z naszemi sadzawkami, gdzie się hodują nasze