Strona:PL Wells - Kraina ślepców (zbiór).pdf/34

 — Co takiego? — zawołał Jakób.
 — Wywołują ją mianowicie — odpowiedział doktor — te dziwne miejsca, zwane oczami, które istnieją jedynie poto, aby tworzyć miłe dołki na twarzy. W wypadku Bogoty są one chore i uciskają mózg. Nienormalnie nabrzmiałe, otoczone włosami o ruchliwych powiekach — świadczą o chorobie. Nic też dziwnego, że mózg jego jest nieustannie podrażniony.
 — Ach, wiąc to tak? — pytał Jakób. — Więc tak?
 — Sądzę, że mogę teraz powiedzieć z całą pewnością: ażeby kompletnie wyleczyć Bogotę, trzeba go poddać drobnej i łatwej operacji — należy usunąć te drażniące narośle.
 — I wtedy będzie zdrowy?
 — Wtedy będzie zupełnie zdrów i stanie się doskonałym obywatelem.
 — Dzięki Bogu, że dał nam naukę — rzekł stary Jakób i poszedł wprost do Nuneza, ażeby zapowiedzieć mu tę radosną nadzieję.
 Ale sposób, w jaki Nunez przyjął nowinę, wydał mu się chłodny i napełnił go rozczarowaniem.
 — Możnaby pomyśleć — powiedział — z twojego tonu, że mało ci zależy na mojej córce.
 Medina-Sarote poczęła gorąco namawiać Nuneza, aby poddał się operacji.
 — Ty?! — zawołał Nunez. — I ty chcesz, abym wyrzekł się daru wzroku!
 Skinęła głową.
 — Wzrok jest moim światem!
 Głowa jej pochyliła się niżej.
 — Tyle jest pięknych rzeczy — kwiaty, drzewa, połysk futra; dalekie niebo, ocienionione puszkiem chmur; zachody słońca, gwiazdy! I jesteś ty!... Dla ciebie samej dobrze jest mieć wzrok. Widzieć two-