Szachami, a wesele pieśniami daruję.
Tobie Łaski! — co właśnie zawołanie twoje —
Zacne hetmany daję i surowe boje.
De eligendo vitæ genere.
Est prope Wysokum celeberrima silva Krakovum,
Quercubus insignis, multo miranda żołędzio,
Istuleam spectans wodam, Gdańskumque gościńcum;
Dąbie nomen habet, Dąbie dixere priores.
Hanc ego, cum suchos torreret Syrius agros,
Et rozganiaret non mądra canicula żakos,
Ingredior, multum de conditione żywota
Deque statu vitæ mecum myślando futuræ;
Ecce autem mężos video adventare quaternos,
Dissimiles habituque oris, et dispare barwa:
Quorum unus szara vestibat terga kapica,
Præcinctus tłustum modoso fune żywotum,
Olli summo ingens błyskabat fvertice pleszus,
Et noga drewnianum calcabat nuda trzewikum.
Ad talos alter sukniam demiserat imos,
Sukniam fałdorum centum, nigrique coloris;
Huic quoque pleszus erat, sed eum nutante bereto
Texerat, ausoniis quales przynoszantur ab oris.
Tertius induerat multi kapam axamity,
Zółtum kabatum, et caligas, żółtumque koletum,
Żółtos trzewikos, szpadam, piórumque bereti,
Denique łańcuchum, fulva ut sint omnia, złotum.
Extremo makowa fuit suknica, sine ullo
Facta magisterio, si non argentea para
_t.2_232.jpeg&oldid=1962646){kind=link}