Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0083

Ta strona została uwierzytelniona.

stojące zboże na polu: nagrodzi szkodę, kto ogień zapalił.

7.Jeźli kto zlecił przyjacielowi pieniądze, albo statek ku schowaniu, a temuby, który je przyjął, ukradziono je: jeźli się najduje złodziéj, dwojako nagrodzi.

8.Jeźli nie wiedzą o złodzieju: pana domu stawią przed bogi, i przysięże, że nie ściągnął ręki na rzecz bliźniego swego.

9.Ku uczynieniu zdrady, tak o wołu, jako i o osła, i o owcę, i o szatę, i cokolwiek szkodę przynieść może: obojgu sprawa przytoczy się przed bogi: a jeźli oni osądzą, dwojako nagrodzi bliźniemu swemu.

10.Jeźli kto zleci bliźniemu swemu osła, wołu, owcę i wszelkie bydlę na chowanie, a zdechłoby, albo znędzniało, albo było wzięte od nieprzyjaciela, a niktby tego nie widział:

11.Przysięga będzie w pośrodku, że nie ściągnął ręki na rzecz bliźniego swego: i przyjmie Pan przysięgę, a on nie będzie musiał nagradzać. [1]

12.Ale jeźliby ukradzione było, nagrodzi szkodę Panu.

13.Jeźli od zwierza zajedzione, niech odniesie do niego, co zabite jest, a nie nagrodzi.

14.Ktoby u bliźniego swego czego z tych rzeczy pożyczył, a znędzniałoby albo zdechło, w niebytności pana, nagrodzić będzie musiał.

15.Ale jeźliby pan był na ten czas, nie nagrodzi, zwłaszcza jeźli najęte przyszło za zapłatę pracy jego.

16.Jeźliby kto zwiódł pannę jeszcze niepoślubioną, i spałby z nią: da jéj wiano, i będzie ją miał za żonę: [2]

17.Jeźli ojciec panny dać nie będzie chciał: odłoży pieniądze, według obyczaju wiana, które panny brać zwykły.

18.Czarownikom żyć nie dopuścisz.

19.Ktoby nierząd płodził z bydlęciem, śmiercią niechaj umrze.

20.Kto ofiaruje bogom, zabit będzie, oprócz samemu Panu. [3]

21.Przychodnia nie zasmucisz, ani go uciśniesz; boście i sami przychodniami byli w ziemi Egipskiéj. [4]

22.Wdowie i sierocie szkodzić nie będziecie.

23.Jeźli je obrazicie, będą wołać do mnie, a ja wysłucham wołanie ich:

24.I rozgniewa się zapalczywość moja, i pobiję was mieczem: i będą żony wasze wdowami, a synowie wasi sierotami.

25.Jeźli pieniędzy pożyczysz ludowi memu ubogiemu, który mieszka z tobą: nie będziesz mu przynaglał, jako wycięgacz, ani lichwami uciśniesz.

26.Jeźli w zastawie od bliźniego twego weźmiesz odzienie, przed zachodem słońca wrócisz je.

27.Albowiem to samo jest, czem się odziewa odzienie ciała jego: a innego nic nie ma, w czemby spał: będzieli wołał do mnie, wysłucham go; bom jest miłosierny.

28.Bogom uwłaczać nie będziesz, a przełożonemu nad ludem twoim nie będziesz złorzeczył. [5]

29.Dziesięcin twoich i pierwiastek twoich oddać nie omieszkasz: pierworodnego z synów twoich dasz mi. [6]

30.Z wołów téż i z owiec tymże sposobem uczynisz: siedm dni niechaj będzie przy matce swojéj, a dnia ósmego oddasz mi go. [7]

31.Mężami świętymi mnie będziecie: mięsa, któregoby zwierz pierwéj skosztował, jeść nie będziecie, ale psom wyrzucicie.


ROZDZIAŁ XXIII.
Prawa sędziom opisuje, jako się mają przeciwko nieprzyjacielowi, jako na sądzie około darów sprawować: o trzech uroczystych świętach opisanie, i zapłaty tym, którzy Boże Przykazanie pełnią.

Nie będziesz przyjmował głosu kłamliwego: i nie przyłożysz ręki twojéj, abyś za niezbożnym miał mówić fałszywe świadectwo.

2.Nie pójdziesz za gromadą ku źle czynieniu: ani u sądu nie przestaniesz na zdaniu wiela ich, abyś od prawdy odstąpił.

3.Nad ubogim téż nie ulitujesz się u sądu.

4.Jeźli potkasz wołu nieprzyjaciela twego, albo osła błądzącego, odwiedź go do niego. [8]

5.Jeźli ujrzysz osła nienawidzącego ciebie, a on leży pod brzemieniem: nie miniesz, ale podźwigniesz z niem.


  1. Gen. 31, 39.
  2. Deut. 22, 29.
  3. Lev. 29, 4. (Przypis własny Wikiźródeł Błąd – odwołanie do nieistniejącego wersetu.)
  4. Zach. 7, 10.
  5. Dzie. 23, 5.
  6. Lev. 22, 8. Ezech. 44, 30. Wyżéj 13, 2. 12.
  7. Niż. 33, 19.
  8. Deut. 22, 1.