Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0108

Ta strona została uwierzytelniona.


ROZDZIAŁ VI.
Ofiara za grzech wiadomy: Ustawa około ofiary palonéj ognia ustawicznego: Ofiary przy święceniu kapłanów i o ofiarze za grzechy: a kto i kędy mają ich jeść.

I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:

2.Dusza, która zgrzeszy, a wzgardziwszy Pana, zaprzy bliźniemu rzeczy do schowania danéj, któréj jéj powierzono: albo co gwałtem wyciśnie, albo potwarz uczyni, [1]

3.Albo najdzie rzecz straconą, a zaprzawszy się nadto przysięże fałszywie, i cokolwiek innego uczyni z wielu rzeczy, w których zwykli ludzie grzeszyć,

4.Przekonana w grzechu przywróci

5.Wszystko, co zdradą chciała otrzymać, zupełnie, i nadto piątą część Panu, któremu szkodę uczyniła.

6.A za grzech swój ofiaruje barana bez makuły z trzody, i da go kapłanowi, według oszacowania i miary przewinienia.

7.Który się będzie modlił zań przed Panem, a będzie mu odpuszczona każda rzecz, którą czyniąc zgrzeszył.

8.I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:

9.Rozkaż Aaronowi i synom jego: Ten jest zakon całopalenia: Będzie palona na ołtarzu całą noc aż do zarania: ogień z tegoż ołtarza będzie.

10.Oblecze się kapłan w szatę i w ubranie płócienne: i wybierze popiół, który żrący ogień spalił, i posypawszy go przy ołtarzu,

11.Zewlecze pierwsze odzienie a oblókłszy się w inne, wyniesie go za obóz, a na miejscu bardzo czystem spali go, aż się w perz obróci.

12.A ogień na ołtarzu zawżdy będzie gorzał, który będzie żywił kapłan, podkładając drwa rano na każdy dzień, i włożywszy nań całopalenie, będzie na nim palił łoje zapokojnych. [2]

13.Ogień ten ustawiczny jest, który nigdy nie ustanie na ołtarzu.

14.Ten jest zakon obiaty i mokrych ofiar, które ofiarować będą synowie Aaronowi przed Panem i przed ołtarzem.

15.Weźmie kapłan garść białéj mąki oliwą rozczynionéj, i wszystko kadzidło, które na mące jest położone: i spali je na ołtarzu na pamiątkę woni najwdzięczniejszéj Panu.

16.A ostatek białéj mąki zje Aaron z synmi swymi bez kwasu, a zje na miejscu świętem sieni przybytku.

17.A kwaszona nie będzie dla tego, iż się część jéj ofiaruje na zapał Pański: święte świętych będzie, jako za grzech i za występek.

18.Mężczyzna tylko z pokolenia Aaronowego jeść je będzie. Zakonne i wieczne będzie w pokoleniach waszych z ofiar Pańskich. Każdy, kto się ich dotknie, będzie poświęcony.

19.I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:

20.Ta jest obiata Aarona i synów jego, którą ofiarować mają Panu w dzień pomazowania swego. Dziesiątą część Ephy mąki białéj ofiarują w ofierze wiecznéj, połowicę jéj rano, a połowicę jéj wieczór:

21.Która w panewce zaczyniona oliwą usmażona będzie. A ofiaruje ją ciepłą na wonność najwdzięczniejszą Panu,

22.Kapłan, który na ojcowskie miejsce prawnie wstąpił: a spalą wszystkę na ołtarzu.

23.Każda bowiem ofiara kapłańska wszystka będzie spalona, a żaden z niéj nie będzie pożywał.

24.I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:

25.Mów Aaronowi i synom jego: Ten jest zakon ofiary za grzech: Na miejscu, gdzie ofiarują całopalenie, będzie ofiarowana przed Panem: święte świętych jest.

26.Kapłan, który ofiaruje, będzie ją jadł na miejscu świętem, w sieni przybytku.

27.Cokolwiek się dotknie mięsa jéj, będzie poświęcone. Jeźli szata krwią jéj będzie pokropiona, wypiorą ją na miejscu świętem.

28.A naczynie gliniane, w którem ją warzono, stłuką, a jeźli naczynie będzie miedziane, wytrą je i wymyją wodą.

29.Każdy mężczyzna z rodu kapłańskiego będzie mięsa jéj pożywał; bo święte świętych jest.

30.Ofiara bowiem, którą biją za

  1. Num. 5, 6.
  2. Niż. 9, 24