Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0116

Ta strona została uwierzytelniona.


42.Ale jeźli na łysinie, albo na przełysieniu biała albo czerwona barwa się ukaże,

43.A kapłan to ujrzy, przysądzi mu bez wątpienia trąd, który urósł na łysinie.

44.Ktokolwiek tedy będzie splugawion trądem, a oddzielon jest za rozsądkiem kapłańskim:

45.Będzie miał szaty rozpróte, głowę odkrytą, usta szatą zakryte i będzie wołał, że jest splugawiony i smrodliwy.

46.Przez wszystek czas, póki jest trędowatym i nieczystym, sam będzie mieszkał za obozem.

47.Szata sukienna, albo płócienna, któraby miała trąd,

48.Na osnowie albo na wątku, albo więc skóra, albo cokolwiek z skóry uczyniono,

49.Jeźli białą albo czerwoną zmazą będzie zarażona, za trąd będzie miana i kapłanowi będzie okazana.

50.Który oglądaną zamknie przez siedm dni:

51.A siódmego dnia zaś obejrzawszy, jeźli ujrzy, że się rozszerzyło, trąd trwały jest: osądzi szatę być nieczystą, i każdą rzecz, na któréj się najdzie:

52.A przetóż będzie spalona ogniem.

53.Lecz jeźli ujrzy, że jéj nie przybyło,

54.Rozkaże, i wymyją to, na czem jest trąd, i zamknie ono przez drugą siedm dni.

55.A gdy obaczy, że się pierwsza farba nie przywróciła, a przecię nie przyrosło trądu, osądzi za nieczystą, i spali ogniem, przeto że się rozlał po wierzchu szaty, albo po wszystkiéj trąd.

56.A jeźli przyciemniejszem będzie miejsce trądu po wypraniu szaty, odedrze je, i oddzieli od całego.

57.A jeźliby się daléj ukazał na tych miejscach, które pierwéj były bez makuły, trąd latający i niestateczny, ma być ogniem spalono.

58.Jeźli ustanie, wymyje ono, co chędogie jest, wodą powtóre, i będzie czyste.

59.Toć jest zakon trądu szaty sukiennéj i płóciennéj, osnowy i wątku, i każdego sprzętu skórzanego, jako ma być oczyszczona albo splugawiona.


ROZDZIAŁ XIV.
Ofiary, któremi oczyszczano trąd, tak z człowieka, jako z domu, albo z szaty.

I mówił Pan do Mojżesza, rzekąc:

2.Ta jest ustawa trędowatego, gdy będzie miał być oczyszczony. Przywiodą go do kapłana: [1]

3.Który wyszedłszy z obozu, gdy najdzie, że trąd jest oczyszczony,

4.Przykaże owemu, który się czyści, aby ofiarował dwu wróblów żywych za się, które się jeść godzą, i drewno cedrowe, i karmazyn, i hizop.

5.I każe jednego z wróblów ofiarować na naczyniu glinianem nad wodą żywą:

6.A drugiego żywego z drewnem cedrowem i z karmazynem i z hizopem omoczy we krwi wróbla ofiarowanego:

7.Którą pokropi onego, który ma być oczyszczony siedm kroć, aby był prawnie oczyszczony: i puści wróbla żywego, aby uleciał na pole.

8.A gdy wypierze człowiek szaty swe, ogoli wszystkie włosy ciała, i omyje się wodą: i oczyszczony wnidzie do obozu: wszakże tak, żeby mieszkał przed namiotem swoim przez siedm dni.

9.A dnia siódmego ogoli włosy na głowie, i brodę, i brwi, i po wszystkiem ciele włosy: a omywszy po wtóre szaty i ciało,

10.Ósmego dnia weźmie dwa baranki bez makuły, i owcę roczną bez makuły, i trzy dziesiąte części białéj mąki na ofiarę, któraby była zaczyniona oliwą, a osobno kwartę oliwy.

11.A gdy kapłan oczyszczający człowieka, postawi go, i to wszystko przed Panem we drzwiach przybytku świadectwa, [2]

12.Weźmie baranka i ofiaruje go za występek i kwartę oliwy: a ofiarowawszy wszystko przed Panem,

13.Ofiaruje baranka, gdzie obyczaj ofiarować ofiarę za grzech i całopalenie, to jest, na miejscu świętem; jako bowiem za grzech, tak i za występek kapłanowi należy ofiara: święta świętych jest.

14.I wziąwszy kapłan krwie ofiary, która ofiarowana jest za występ, włoży na koniec ucha prawego tego, który

  1. Matt. 8, 1. Marc. 1, 40. Luc. 5, 12.
  2. Exod. 29, 40.