17. I rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc:
18. Mów do Aarona i synów jego i do wszystkich synów Izraelowych, i rzeczesz do nich: Człowiek z domu Izraelowego i z przychodniów mieszkających u was, któryby ofiarował ofiarę swą, albo śluby pełniąc, albo dobrowolnie ofiarując: cobykolwiek ofiarował na całopalenie Panu,
19. Aby było ofiarowano przez was, samiec będzie bez makuły z wołów, i z owiec, i z kóz.
20. Jeźliby miał wadę, nie ofiarujecie, ani będzie przyjemno.
21. Człowiek, któryby ofiarował ofiarę zapokojnych Panu, albo śluby pełniąc, albo dobrowolnie ofiarując: tak z wołów, jako z owiec, wady nie mające ofiaruje, aby przyjemno było: żadna wada w niem nie będzie. [1]
22. Jeźli będzie ślepe, jeźli ułomne, jeźli bliznę mające, jeźli brodawki albo świerzb, albo parch, nie ofiarujecie ich Panu, ani palcie z nich na ołtarzu Pańskim.
23. Wołu i owcę, ucho i ogon uciąwszy, dobrowolnie ofiarować możesz: ale ślub z nich wypełniony być nie może.
24. Żadnego zwierzęcia, któreby miało albo starte, albo stłuczone, albo wyrznione a wyjęte jąderka, nie ofiarujecie Panu, a w ziemi waszéj tego koniecznie nie czyńcie.
25. Z ręki cudzoziemca nie będziecie ofiarować chleba Bogu waszemu, i cokolwiekby inszego chciał dać; bo są wszystkie skażone i pomazane, nie przyjmiecie ich.
26. I mówił Pan do Mojżesza, mówiąc:
27. Wół, owca i koza, gdy się urodzą, siedm dni będą pod cyckiem matki swojéj; a ósmego dnia, i potem mogą być ofiarowane Panu.
28. Choć to krowa, choć owca, nie będą ofiarowane jednego dnia z płodem swym.
29. Jeźli ofiarować będziecie ofiarę za dziękczynienie Panu, aby mogła być ubłagalna, [2]
30. Tegóż dnia ją zjecie, nie zostanie nic do poranku drugiego dnia: Ja Pan.
31. Strzeżcie rozkazań moich i czyńcie je: Ja Pan.
32. Nie plugawcie imienia mego świętego, abych był święcon w pośrodku synów Izraelowych: Ja Pan, który was poświącam.
33. I wywiodłem z ziemie Egipskiéj, abym wam był za Boga: Ja Pan.
I mówił Pan do Mojżesza, rzekąc:
2. Mów synom Izraelowym, i rzeczesz do nich: Te są święta Pańskie, które będziecie zwać świętemi.
3. Sześć dni będziecie robić: dzień siódmy, że jest odpoczynienie Sabatu, będzie nazwań święty: żadnéj roboty weń robić nie będziecie. Sabat Pański jest we wszech mieszkaniach waszych.
4. Te są tedy święta Pańskie święte, które obchodzić macie czasów swoich.
5. Miesiąca pierwszego czternastego dnia miesiąca ku wieczoru Phaze Pańskie jest. [3]
6. A piętnastego dnia tego księżyca wielkie święto przaśników jest Panu. Siedm dni przaśniki jeść będziecie.
7. Dzień pierwszy będzie wam przechwalebny i święty: żadnéj roboty służebniczéj weń robić nie będziecie;
8. Ale ofiarować będziecie ofiarę w ogniu Panu przez siedm dni, a dzień siódmy będzie chwalebniejszy i świętszy: i żadnéj roboty służebniczéj nie uczynicie weń.
9. I mówił Pan do Mojżesza, rzekąc:
10. Mów synom Izraelowym, i rzeczesz do nich: Gdy wnidziecie do ziemie, którą ja wam dam, i pożniecie zboże: przyniesiecie snopy kłosów, pierwociny żniwa waszego do kapłana.
11. Który podniesie snopek przed Panem, aby przyjemny był za was, drugiego dnia Sabatu, i poświęci go. [4]
12. I tego dnia, którego poświęcają snopek, będzie zabit baranek niepokalany roczny na całopalenie Panu.
13. I mokre ofiary z nim będą ofiarowane, dwie dziesiąte części białéj mąki oliwą zaczynionéj na zapał Pański, i na wonność najwdzięczniejszą: a mokra téż ofiara wina czwarta część hin.
- ↑ Deut. 15, 20. Eccl. 35, 8. (
Błąd w druku; odsyłacz do Księgi Mądrości Syracha, nie występującej w tym wydaniu Biblii.)
- ↑ Wyż. 7, 15.
- ↑ Exod. 12, 23. Num. 28, 16.
- ↑ Exod. 34.
