Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0566

Ta strona została uwierzytelniona.


7.Żeby pokładali w Bogu nadzieję swoję, a nie zapominali spraw Bożych: i pytali się o mandaciech jego:

8.Aby nie byli jako ojcowie ich, naród zły i draźniący: naród, który nie prostował serca swego, i nie był wiernym Bogu duch jego.

9.Synowie Ephrem, naciągający i spuszczający łuk, podali tył w dzień wojny.

10.Nie strzegli Testamentu Bożego: i nie chcieli chodzić w zakonie jego.

11.I zapamiętali dobrodziejstw jego, i cudów jego, które im ukazał.

12.Przed ojcy ich czynił dziwy w ziemi Egipskiéj, na polu Tanejskiem.

13.Rozerwał morze i przeprowadził je: i zastawił wody, jako w skórzanym worze. [1]

14.I prowadził je w obłoku we dnie: a przez całą noc w rozświeceniu ognia.

15.Rozszczepił skałę na puszczy, i napoił je, jako w wielkiéj głębokości. [2]

16.I wywiódł wodę z opoki: i prowadził wody jako z rzeki.

17.A przydali jeszcze grzeszyć przeciw jemu: wzruszyli ku gniewu Najwyższego na miejscu bezwodnem.

18.I kusili Boga w sercach swoich, prosząc pokarmu duszom swoim.

19.I mówili źle o Bogu i rzekli: Izali Bóg może stół zgotować na puszczy?

20.Bo uderzył w skałę, i wypłynęły wody, i strumienie wezbrały. Izali i chleb będzie mógł dać, albo nagotować stół ludowi swemu?

21.Przetóż usłyszał Pan i odłożył: i ogień zapalił się przeciw Jakóbowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi. [3]

22.Bo nie wierzyli w Boga, ani mieli nadzieje w zbawieniu jego.

23.I rozkazał obłokom zwierzchu, i otworzył forty niebieskie.

24.I dżdżył im mannę ku jedzeniu: i dał im chleb niebieski. [4]

25.Chleba Anielskiego pożywał człowiek: posłał im pokarmów dostatkiem. [5]

26.Przeniósł wiatr południowy z nieba: i przeniósł mocą swą wiatr z zachodu. [6]

27.I spuścił na nie mięso, jako proch: a jako piasek morski ptastwo skrzydlaste.

28.I upadło w pośród ich obozu, około ich namiotów.

29.I jedli, i najedli się bardzo: i uczynił dosyć ich chciwości.

30.Nie byli omyleni w żądzy swojéj: jeszcze pokarmy ich były w gębiech ich:

31.A gniew Boży zstąpił na nie, i pobił tłuszcze ich: a wybór Izraelczyków spętał.

32.W tem wszystkiem jeszcze grzeszyli, i nie wierzyli cudom jego.

33.I ustały w marności dni ich, i lata ich z prędkością.

34.Gdy je zabijał, szukali go: i wracali się, i raniuczko chodzili do niego.

35.I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem, a Bóg wysoki jest ich odkupicielem.

36.I miłowali go usty swemi, a językiem swym kłamali mu:

37.A serce ich nie było proste ku niemu: ani byli wiernymi w Testamencie jego.

38.A on jest miłosierny: i miłościw będzie grzechom ich, i nie zatraci ich: i wiele uczynił, aby odwracał gniew swój: i nie zapalił wszystkiego gniewu swego.

39.I pamiętał, że byli ciałem: wiatr idący a nie wracający się.

40.Jako często draźnili go na puszczy, do gniewu pobudzali go na miejscach bezwodnych!

41.I wrócili się, i kusili Boga: i drażnili Świętego Izraelskiego.

42.Nie pamiętali na rękę jego w dzień, w który je odkupił z ręki trapiącego.

43.Jako pokazował w Egipcie znaki swoje, i cuda swe na polu Tanejskiem.

44.I przemienił w krew rzeki ich, i deszcze ich, aby nie pili. [7]

45.Puścił na nie rozmaitą muchę, i kąsała je, i żabę, i wygubiła je. [8]

46.I dał ich owoce chrząszczom, i robotę ich szarańczy. [9]

47.I poraził gradem winnice ich, a morwy ich mrozem. [10]

48.I podał gradowi bydło ich, a majętności ogniowi.


  1. Exod. 14, 22.
  2. Exod. 17, 6. Psal. 104, 41.
  3. Num. 11, 1.
  4. Exod. 16, 4. Num. 11, 7.
  5. Joan. 6, 31. 1.Cor. 10, 8.
  6. Num. 11, 31.
  7. Exod. 7, 20.
  8. Exod. 8, 24.
  9. Exod. 10, 15.
  10. Exod. 9, 25.