Strona:PL Wujek-Biblia to jest księgi Starego i Nowego Testamentu 1923.djvu/0584

Ta strona została uwierzytelniona.


11.Niech szperuje lichwiarz wszystkę majętność jego: a niech rozchwycą obcy prace jego.

12.Niechaj nie ma pomocnika: a niech nie będzie, ktoby się zlitował nad sierotami jego.

13.Dzieci jego niech będą zniszczone: w jednym rodzie niech zginie imię jego.

14.Niech przyjdzie na pamięć przed oczyma Pańskiemi nieprawość ojców jego: a grzech matki jego niechaj nie będzie zgładzony.

15.Niechaj będą przed Panem zawżdy: a niech wyginie z ziemie pamiątka ich:

16.Przeto, że nie pamiętał czynić miłosierdzia: i prześladował człowieka niedostatecznego i żebraka: a skruszonego na sercu, aby go zamordował.

17.I umiłował przeklęctwo, i przyjdzie nań: i nie chciał błogosławieństwa, a będzie oddalone od niego.

18.I oblókł się w przeklęctwo jako w szatę: i weszło jako woda we wnętrzności jego, a jako oliwa w kości jego.

19.Niechże mu będzie jako odzienie, którem się okrywa: i jako pas, którym się zawżdy opasuje.

20.To dzieło tych, którzy mi u Pana uwłaczają: i którzy źle mówią przeciw duszy mojéj.

21.A ty, Panie, Panie! uczyń zemną dla imienia twego; albowiem słodkie jest miłosierdzie twoje.

22.Wyzwól mię; bom ja jest ubogi i nędzny: i serce me we mnie jest utrapione.

23.Przeminąłem jako cień, kiedy schodzi: i jestem strząśniony jako szarańcza.

24.Kolana moje zemdlały od postu, a ciało moje odmieniło się od oleju.

25.A ja stałem się u nich naśmiewiskiem: patrzali na mię i kiwali głowami swemi.

26.Wspomóżże mię, Panie, Boże mój: zbaw mię według miłosierdzia swego.

27.A niech poznają, że to ręka twoja: a żeś ty, Panie, uczynił ją.

28.Oni będą złorzeczyć, a ty racz błogosławić: którzy powstają przeciwko mnie, niech będą zawstydzeni: a sługa twój będzie się weselił.

29.Niechaj będą ci, którzy mi uwłóczą, sromotą obleczeni: a niech się przyodzieją, jako dwoistym płaszczem, zelżywością swoją.

30.Będę bardzo wyznawał Panu usty memi: a wpośród wiela chwalić go będę:

31.Iż on stanął po prawéj stronie ubogiego, aby wybawił od prześladowców duszę moję.


PSALM CIX.
U Żydów 110.
Zamyka się w tym Psalmie zacne proroctwo o Chrystusie Panie, jaki być miał, to jest: że miał być Bóg i człowiek, niosąc na sobie urząd królewski i kapłański.

1.Psalm Dawidowi.

Rzekł Pan Panu memu: Siedź po prawicy mojéj, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.[1]

2.Laskę mocy twojéj wypuści Pan z Syonu: panuj w pośród nieprzyjaciół twoich.

3.Przy tobie przodkowanie w dzień możności twojéj w jasnościach świątości: z żywota przed jutrzenką zrodziłem cię.

4.Przysiągł Pan, a nie będzie mu żal: Ty jesteś kapłanem na wieki, według porządku Melchisedechowego.[2]

5.Pan po prawicy twojéj, poraził w dzień gniewu swego króle.

6.Będzie sądził narody, napełni upaści: potłucze głowy wielu na ziemi.

7.Z strumienia na drodze pić będzie: dlatego wywyższy głowę.


PSALM CX.
U Żydów 111.
Wylicza dobrodziejstwa Boże czynione ludu Izraelskiemu, za które Panu dziękuje, mówiąc.

1.Alleluja.

Będęć wyznawał, Panie, wszystkiem sercem mojem, w radzie sprawiedliwych i w zgromadzeniu.

2.Wielkie sprawy Pańskie, doświadczone we wszystkiem upodobaniu jego.

3.Wyznanie i wielmożność dzieło

  1. Matth. 22, 44. 1. Cor. 15, 25. Żyd. 1, 13.10, 14.
  2. Joan. 12, 34. Żyd. 5, 6.7, 17.