czas pomsty jest od Pana, on mu wzajem odda.
7. Kubek złoty Babilon w ręce Pańskiéj, upajający wszystkę ziemię: wino jego pili narodowie, i dlatego wzruszeni są.
8. Nagle upadł Babilon i połamał się: wyjcie nad nim, weźcie żywice na boleść jego, owa się wyleczy. [1]
9. Leczyliśmy Babilon, a nie jest uzdrowiony. Opuśćmy go a pójdźmy każdy do swéj ziemie; bo doszedł aż do nieba sąd jego i wyniósł się aż do obłoków.
10. Wywiódł Pan sprawiedliwość naszą. Pójdźcie, a opowiadajmy na Syonie dzieło Pana, Boga naszego.
11. Ostrzcie strzały, napełniajcie sajdaki. Wzbudził Pan ducha króla Medskiego, i przeciw Babilonowi myśl jego jest, aby go zatracił; bo pomsta Pańska jest, pomsta kościoła jego.
12. Na murzech Babilońskich podnieście chorągiew, przyczyńcie straży, wystawcie stróże, nagotujcie zasadzki; bo umyślił Pan i uczyni, cokolwiek mówił przeciw obywatelom Babilońskim.
13. Która mieszkasz nad wodami mnogiemi, bogata w skarby! przyszedł koniec twój na stopie odcięcia twego.
14. Przysiągł Pan zastępów na duszę swoję: Że cię napełnię ludzi jako chrząszczów, i nad tobą będą śpiewać pobudkę. [2]
15. Który uczynił ziemię mocą swoją, zgotował świat mądrością swoją, a mądrością swoją rozciągnął niebiosa: [3]
16. Gdy on głos wypuszcza, mnożą się wody na niebie, który podnosi obłoki od kończyn ziemie, błyskawice w deszcz obracał, i wywiódł wiatr z skarbów swoich.
17. Zgłupiał każdy człowiek od umiejętności, zawstydzon każdy zlewacz na rycinie; bo fałsz jest zlanie ich, i niemasz ducha w nich.
18. Marne są dzieła i śmiechu godne: czasu nawiedzenia ich zginą.
19. Nie jako to dział Jakóbów; bo który wszystko stworzył, on jest, a Izrael sceptr dziedzictwa jego: Pan zastępów imię jego.
20. Tłuczesz ty mnie oręże wojenne, a Ja potłukę w tobie narody, i wytracę w tobie królestwa.
21. I potłukę w tobie konia i jeźdźca jego, i potłukę w tobie wóz i wsiadacza jego,
22. I potłukę w tobie męża i niewiastę, i potłukę w tobie starca i pacholę, i potłukę w tobie młodzieńca i pannę,
23. I potłukę w tobie pasterza i trzodę jego, i potłukę w tobie oracza i sprzężaj jego, i potłukę w tobie książęta i urzędniki.
24. A oddam Babilonowi i wszystkim obywatelom Chaldejskim wszystkie złości ich, które czynili na Syon, przed oczyma waszemi, mówi Pan.
25. Oto Ja na cię, góro zarażająca! mówi Pan, która zarażasz wszystkę ziemię, i wyciągnę rękę moje na cię, a zwalę cię z skał i uczynię cie górą spalenia.
26. I nie będą z ciebie brać kamienia do węgła i kamienia do fundamentów, ale będziesz wiecznie zatracona, mówi Pan.
27. Podnieście chorągiew w ziemi, trąbcie w trąby między narody, poświęćcie na nię narody, dajcie znać przeciw niéj królom Ararath, Menni i Ascheneth: policzcie przeciwko niéj Taphsar, przywiedźcie konie jako chrząszcze z żądłami.
28. Poświęćcie przeciwko niéj narody, króle Medyi, książęta jéj i wszystkie urzędniki jéj i wszystkę ziemię władze jéj.
29. I wzruszy się ziemia i zatrwoży; bo się ocuci przeciw Babilonowi myśl Pańska, aby położył ziemię Babilońską pustą i niemieszkalną.
30. Ustali mocarzowie Babilońscy od bitwy, mieszkali w zamkach; pożarta jest siła ich, i stali się jako niewiasty: zapalono mieszkania jego, złamano zawory jego.
31. Bieżący bieżącemu zabieży, a poseł potka się z posłem, aby oznajmił królowi Babilońskiemu, że wzięto miasto jego od końca aż do końca.
32. I brody ubieżano, i błota ogniem wypalono, a mężowie waleczni zatrzwożyli się.
33. Bo to mówi Pan zastępów, Bóg Izraelów: Córka Babilońska jako
