Ta strona została przepisana.
KRÓL
(donośnym głosem)
»Gdy Hamlet zada pierwszy cios — lub — drugi —
lub — gdy zwycięzko odparuje — trzeci, —
niech wtedy działa zagrzmią z wszystkich wałów:
Król spełni toast za zdrowie Hamleta
i w puhar jego wrzuci perłę, droższą
niż te, co czterech z rzędu duńskich królów
djadem zdobiły«.
HAMLET
(w myśli:)
Trucizna, którąś otruł mego ojca.
Chcesz, bym królestwo Danii pił z kielicha
i znał, że królów djadem jad ozdabia.
KRÓL
»Przynieście puhary«
SŁUDZY
(przynoszą dwa puhary)
(i stawiają na stole przy królu)
(i stawiają na stole przy królu)
KRÓL
(głosem donośnym:)
»Niech trąby kotłom a kotły armatom,
armaty niebu a niebiosa ziemi
oznajmią grzmiącem echem, — że król pije
na cześć Hamleta«.
(nalewa ze dzbanów)
(do obu puharów wina)
(do obu puharów wina)
