Strona:PL Wyspiański - Hamlet.djvu/128

Ta strona została przepisana.
(krzycząc:)

»Trucizno, dokończ swego dzieła!«

(biegnie na króla)
(rapierem przebija króla)
OZRYK
(widząc, jak był za narzędzie użyty
i oszukany w tej grze pojedynkowej,)
(krzyczy zapamiętały:)

»Zdrada! Zdrada!«

KRÓL
(osamotniony)
(wyprostował się,)
(stanął,)
(nie może przemówić,)
(opada na krzesło)
(siadając,)
(przytomnieje,)
(krzyczy:)

»Ratujcie! To nic. — draśniętym tylko«.

HAMLET
(odrzuca rapier)
(chwyta puhar ze stołu obok)
(gwałtownie powala króla)
(przytyka mu puhar do ust)
(nawołując przy tem:)

»Wszeteczny, zbójczy, przeklęty Duńczyku.
Wysącz ten kielich«.