Strona:PL Wyspiański - Hamlet.djvu/17

duchy i zjawiska ze ZŁEGO biorą początek i są karą, grozą i postrachem.
 W Makbecie są: Czarownice i ich pracownie.
 A może Szatan przedemną go stawia? Więc ten duch zły jest i ze zła bierze początek, a ja mu ulegam i to uspososobienie moje jest mu dogodne? — mówi Hamlet.
 Mówi i powtarza za nim Szekspir.
 Szekspir, który innych szuka dowodów i takiego ducha chce odrzucić.
 Ale Szekspirowi potrzeba innych dowodów.
 Dowodów realnych. Bystro dostrzeżonych. Zaobserwowanych. Odkrywających prawdę dziwnem widzeniem.
 Prawdę nosząc w sobie, czyta się prawdę ludziom z lic.
 Hamlet jest prawdą, więc czyta kłamstwo z lic i sądzi.
 Szekspir ma ten dar, i aktorów stawia w roli sędziów.
 Przeznaczenie, fatalizm sprowadza ich około Świąt Bożego Narodzenia na dwór ten renesansowy w Elzynorze i grają oni tam sztukę tragiczną, pełną zbrodni i lamentu, i płaczą nad losami Hekuby — nad zabójstwem Gonzagi i t. d.
 Właśnie grywają i mają w repertuarze: zabójstwo Gonzagi.
 Jest już więc pomysł wprowadzenia aktorów i teatru i całego teatralnego świata na dwór w Elzynorze.
 Nie będzie to tylko epizod, ale długi szereg epizodów, scen zbiorowych. Przyjdą i nie zejdą z dramatu.
 Hamlet obejmuje nad nimi kierownictwo — protekcyę.
 Grają rzeczywiście zabójstwo Gonzagi.
 Popadają w niełaskę króla.
 Hamlet nimi się opiekuje.
 Indagacya i przesłuchiwanie aktorów.
 Król się plącze i zdradza wśród tej indagacyi, która ma świadków.