co mu daje Hamlet sam i list ów, jako gwarancya; — tym wyraźnym dowodem przekonywa się o swojej słuszności tem więcej; — krzywdę Hamleta podejmuje, bo ta mu otwiera drogę na zamek Hamletów, — ale przedewszystkiem postara się, aby, skoro raz tam na zamku stanie, — aby przedwszystkiem usunąć Hamleta, — gdyż całkowicie pomsty swojej dokonać musi i czego niegdyś nie osiągnął jego ojciec, to jest: uzyskania pojedynkiem zwycięzkim obydwu królestw, to on teraz wśród biegu wydarzeń osiągnie! I obok króla Norwegii kiedyś, gdy ze śmiercią stryja tron Norwegii obejmie, będzie królem Danii, tak jak tego pragnął i życzył w rycerskim i bohaterskim zapędzie jego ojciec, powalony mieczem Hamletowego ojca.
»I otóż takie same poprzedniki
smutnych wypadków, które jako gońce
biegną przed losem, albo są prologiem
wróżb przyjść mających, — jakie się zjawiły
krótko przed śmiercią wielkiego Juliusza,[1]
gdy Rzym na szczycie stał swojej potęgi, —
jak znak dla oczu dany, Nieba i Podziemia
zsyłają teraz i naszemu państwu«.
»Patrzcie znów idzie! — Zastąpię mu drogę,
choćbym miał zdrowiem przypłacić«.
»Stój maro!«
»Możeszli wydać głos albo przynajmniej
- ↑ Niedawno przedtem pisał Szekspir Juliusza Cezara, a w latach, w których obmyślał i pisał Hamleta właśnie Jnliusza Cezara już grywano.
