Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/34

 I pani Bertin w towarzystwie byłego kamerdynera, nie tracąc ani chwili, skierowała się do téj części pałacu, w któréj znajdował się gabinet do pracy jéj męża.
 Gabinet ten zamknięty był na dwa spusty.
 Małgorzata wyjęła z kieszeni pęk kluczy, wybrała z nich jeden i otworzyła drzwi.
 Okiennice środkowe, zamknięte hermetycznie, sprawiały, że w pokoju panowała zupełna prawie ciemność.
 Prosper nie czekając rozkazu pani Bertin, poszedł do okna i uchylił okiennice.
 Światło zalało gabinet, w którym panował straszny nieład.
 Na stole wszystko było porozrzucane; pomięszane tomy zaległy meble, dowodząc, że już przeszukiwano w papierach.
 — Znaczna ilość książek leżała na posadzce, tak, że niektóre półki były zupełnie próżne.
 — Widzisz żem szukała... — rzekła Małgorzata.
 — Na półkach, których pani mogłaś dostać, ale nie na tych, na górze... — Otóż, skrzyneczka powinna znajdować się w lewym kącie, na najwyższéj półce.
 — Bez drabiny nie mogłam tam dosięgnąć.
 — Dla mnie wystarczy krzesło...
 W istocie Prosper użył krzesła jako drabiny i bez trudności dosięgnął oznaczonéj przez siebie półki.
 Poruszył mnóstwo książek, które zrzucił na ziemię i wsunął rękę w puste miejsce znajdują-