Strona:PL X de Montépin Zemsta za zemstę.djvu/924

 Koronkarka nie nalegała i mówiła dalej do córki Małgorzaty.
 — Wiele panienka ma lat?...
 — Dziewiętnaście, proszę pani.
 — Nazywasz się...
 — Renata...
 — Wszak musisz mieć i nazwisko?
 — Nigdym go nie miała...
 Wzruszenie pani Laurier było widocznem i poczciwa kobieta nie starała się go ukryć.
 Wstała, wydęła z pudełka zwiniętą sztuczkę koronki i pokazała ją Renacie, pytając:
 — Jaki to jest gatunek?...
 — Rzuciwszy spiesznie okiem, Renata odpowiedziała:
 — Koronka z Malines.
 — I warta?...
 — Czterdzieści do pięćdziesięciu franków za metr.
 Pani Laurier wzięła drugą sztuczkę, pokazała ją Renacie i pytała dalej:
 — A ta?
 — To stara koronka Chantilly.
 — Na ile ją oceniasz?...
 — To są tak rzadkie koronki, że na nie nie ma ceny...
 Właścicielka sklepu zrobiła jeszcze pięć lub sześć, nowych, prób i za każdym razem otrzymała zadawalniające odpowiedzi.