Strona:PWM Dobrzyński Ignacy Feliks 2.jpg

nauki w kolegium jezuickim w Romanowie, a nast. 1817–25 w Winnicy, gdzie ukończył słynne Gimnazjum Podolskie, prowadzone przez pijara M.J. Maciejowskiego. Muzykę studiował początkowo u ojca (już w 1816 popisywał się grając koncerty fort. J.L. Dusika), od 1825 u J. Elsnera w Warszawie, początkowo prywatnie, potem 1826–31 w Szkole Głównej Muzyki. Elsner w raportach egzaminacyjnych oceniał D. słowami „zdolność niepospolita”. Komponować zaczął w Winnicy; powstały wtedy — obok kilku polonezów fort. i okolicznościowych kantat — Uwertura symfoniczna op. 1 i Koncert fortepianowy As-dur op. 2. W Warszawie pozostał D. do końca życia, rozwijając ożywioną działalność kompoz. i pedag. Jako nauczyciel gry fort. zdobył sobie szczeg. uznanie; owocem tej pracy stała się Szkoła na fortepian (Warszawa 1845). Na swoim pierwszym koncercie publ. 29 IX 1827 dyrygował własną Uwerturą op. 1 i grał utwory J. Fielda i H. Herza. Na lata trzydzieste XIX w. przypadł okres rozkwitu jego twórczości, przy czym D. komponował różne gatunki muzyki. 1835 zgłosił na konkurs Gesellschaft der Musikfreunde w Wiedniu Symfonię c-moll op. 15, która zdobyła drugie miejsce i była potem wykonana w Wiedniu (17 III 1836), w Warszawie (7 X 1836), także w Lipsku (1839) pod dyr. F. Mendelssohna-Bartholdy'ego, a wydana w Warszawie 1862 w oprac. fort. na 4 ręce pt. Symfonia charakterystyczna w duchu muzyki polskiej; pierwotne Andante zastąpił w niej D. Elegią ze swego Sekstetu Es-dur op. 39. W l. 1837–38 skomponował D. pierwszą swoją operę, Monbar czyli Flibustierowie, dokonując jej przeróbek jeszcze w 1861. Koncertowe wykonanie jej fragmentów miało miejsce nie tylko w Warszawie, ale i w Poznaniu, Berlinie i Dreźnie; sceniczna prapremiera odbyła się 1863 w Teatrze Wielkim w Warszawie. Od 1834 D. związał swą działalność muz. z Resursą Kupiecką, organizując zespoły kam. oraz dyrygując chórem i orkiestrą. 1841–43 uczył muzyki w Inst. Wychowania Panien. 1845–47 odbył podróż artyst. do Poznania, Berlina, Lipska, Drezna, Monachium, Bonn, Frankfurtu n. Menem i Wiednia, prezentując na koncertach własną