Strona:PWM Krenz Jan 3.jpg

placówce (do 1973) upamiętniła się m.in. premierami Borysa Godunowa M. Musorgskiego, Elektry R. Straussa i Otella G. Verdiego. 1968–73 prowadził także ork. radia duń. w Kopenhadze i współpracował z ork. Yomiuri Nippon Symphony w Tokio. 1979–82 piastował funkcję Generalmusikdirektor m. Bonn prowadząc ork. Beethovenhalle oraz przedstawienia operowe (m.in. 1979 Lulu A. Berga i Straszny dwór Moniuszki z pol. wykonawcami). 1983–85 współpracował z radiem hol. w Hilversum. Gościnnie dyrygował we wszystkich ważniejszych ośrodkach muz., występował m.in. z Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden, ork. Filh. w Leningradzie, Tonhalle w Zurychu, Orch. della Scala w Mediolanie, Royal Concertgebouw w Amsterdamie oraz z ork. londyńskimi, a także w Stanach Zjedn. z Detroit Symphony Orch. i New York Brooklyn Symphony Orch. Uczestniczył regularnie w Międzynarod. Festiwalu Muzyki Współcz. Warszawska Jesień oraz w festiwalach m.in. w Edynburgu, Bergen, Pradze, Montreux, Osace, Wiedniu. K. często dyryguje gościnnie ork. FN oraz zespołem Sinfonia Varsovia, z którym odbył kilka zagr. tournées. Nagrania płytowe K., m.in. dla firm PN, Philips, Supraphon, Olympia, Lyssna, obejmują utwory kompozytorów pol. (Chopin, Moniuszko, Paderewski, Szymanowski, Lutosławski, Serocki, Baird, Górecki, Szabelski), muzykę klas. i romant., dzieła czołowych przedstawicieli współczesności. Za nagrania płytowe otrzymał liczne międzynarod. nagrody. Ponadto współpracował z PRiTV w Warszawie prowadząc np. w l. 70-ych cykl audycji telew. Słowo i muzyka, a 1990–91 cykl audycji rad. poświęconych pol. kompozytorom. K. jest laureatem nagrody państw. II st. (1955) i I st. (1972), nagrody muz. m. Katowic (1957), nagr. ZKP (1968), ponadto otrzymał Diamentową Batutę z okazji 70-lecia Pol. Radia (1995) oraz dwukrotnie Złotego Orfeusza za wykonania na Warsz. Jesieni.