Strona:PWM Mycielski Zygmunt 3.jpg

Muzycznego”, objęcie podmiotowym zapisem cenzury i zakaz wyjazdów zagranicznych; podobne restrykcje spotykały M. także później. W XII 1974 M. podpisał list 15 intelektualistów i artystów do władz PRL z żądaniem udostępnienia Polakom zamieszkałym w ZSRR kontaktu z polską kulturą oraz własnego szkolnictwa, w XII 1975 podpisał memoriał 59 intelektualistów do władz w związku z projektowanymi zmianami w konstytucji. 1978 uczestniczył w założeniu nielegalnego Towarzystwa Kursów Naukowych, działającego w środowiskach studenckich.
M. otrzymał Krzyż Kawal. (1953) i Komand. Orderu Polonia Restituta, Order Sztandaru Pracy (1955) oraz Ordre de mérite culturel w Monako. Jest laureatem licznych nagród: 1952 — nagr. państwowa III st. za Symfonię polską; 1954, 1987 — nagr. ZKP; 1955 — nagr. MKiS za Uwerturę śląską; 1961 — nagr. specjalna Concours Musical Prince Rainier III de Monaco za II Symfonię; 1981 — nagr. MKiS I st. W 1983 został członkiem honorowym ZKP. Pochowany został w rodzinnej krypcie w Wiśniowej n. Wisłokiem, gdzie 1988 z inicjatywy A. Szypuły założono Towarzystwo im. Z. M., przy którym 1990 powstało czasopismo „Kamerton” (dwumiesięcznik, od 1991 kwartalnik), koncentrujące się na dokumentacji oraz propagowaniu życia i twórczości M. 1990 został także zrealizowany film Z.M. Szkic do portretu (scenariusz J. Stęszewski i I. Wollen, reż. I. Wollen, Telewizja Polska, Kraków).
Decyzją M. jego spuścizna twórcza została zdeponowana u B. Zwolskiej-Stęszewskiej i J. Stęszewskiego w Warszawie. Archiwum to zawiera m.in. szkice, rękopisy i wydania komp., piśmiennictwo muz. i lit., obfitą korespondencję oraz unikatowe dzienniki (wykaz 28 z. zawierających dzienniki jest zamieszczony w Niby dzienniku). Spuścizna M. znajduje się także w: BN w Warszawie, Archiwum Kompozytorów Polskich XX w. przy Bibl. UW, Centralnej Bibl. Nutowej PWM.