Strona:PWM Wisłocki Stanisław 2.jpg

ponii, 1962–89 w Ameryce Pd. (gł. w Argentynie i Wenezueli), 1975 odbył wielkie tournée artyst. z ork. Teatro Colón z Buenos Aires, której 1981 był dyrektorem muz., w XI 1981 wystawił Króla Rogera K. Szymanowskiego, a w VI 1982 zorganizował festiwal Beethovenowski. 1987 był współtwórcą i dyryg. Orquesta Filarmónica Nacional w Caracas. Działalność dyryg. przerwał 1991 z powodów zdrowotnych.
W l. 1948–51 W. był zastępcą prof. w Państw. Wyższej Szkole Oper., 1951–57 wykładowcą w poznańskiej PWSM (czytanie part. i dyryg.), od 1955 uczył dyryg. także w PWSM w Warszawie. Tamże od 1 X 1958 był kier. katedry dyryg. na stanowisku docenta (1966 prof. nadzwyczajny, 1976 prof. zwyczajny). 1991 przeszedł na emeryturę, ale pracę na uczelni zakończył w III 1997. W l. 1984–90 był przewodn. sekcji muz. Narodowej Rady Kultury, 1987 wiceprzewodniczącym Rady Muz. MKiS, czł. Sekcji Muz. Rady Wyższego Szkolnictwa Artyst, i przewodn. Rady Fundacji Kultury Pol. 1997 został członkiem honorowym ZKP.
W. został uhonorowany m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1952), Krzyżem Kawal. (1954), Ofic. (1960) i Komand. z Gwiazdą (1991) Orderu Odrodz. Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1964) i I klasy (1985), Orderem „Andrés Bello” (Wenezuela) II klasy (1973) i I klasy (1988), komandorią Orderu „Libertador San Martin” (Argentyna, 1983). Otrzymał Grand Prix du Disque de l'Acad. Ch. Cros w Paryżu (1960), nagr. MKiS II st. (1965) i I st. (1973, 1981, 1983), nagr. PRiTV I st. (1977) i nagr. specjalną za całokształt działalności muzycznej (1987). W III 1997 PR zorganizowało koncert na 60-lecie pracy artyst. W. i przyznało mu Diamentową Batutę.