Strona:Poeci angielscy (Wybór poezyi).djvu/51

Ta strona została uwierzytelniona.

Jednaką była chłopców zdrada
Zawsze — od pierwszej już wiosny.
Płakać to grzech!
Niech ją tam! niech!
A wy się bawcie do rana;
Przemieńcie ból na szczery śmiech,
Na «danaż moja! oj dana»!




HERO LEŻY W TEJ MOGILE.
(Z «Wiele hałasu o nic»).
 

Hero leży w tej mogile,
Życie wziął jej podły kłam;
Za doznanej hańby tyle
Ma dziś wieczną sławę tam!
Tak, co zgasło tu w sromocie,
Żyje w bożej chwały złocie...

Przebacz, nocy, w smutku chwili
Tym, co dziecię to zabili,
Tym, co krążąc przy tym grobie,
Nucą pienia w łez żałobie.
Północy, wysłuchaj nas
I płacz tu z nami wraz
Boleśnie! boleśnie!
Umarli, wstańcie i wy!
Podzielcie nasze łzy —
Boleśnie! boleśnie!..