Ta strona została przepisana.
gdy trzody wypasą łąki, lub niezgodni Szejchowie powadzą się. Stąd nic częstszego w kasydach nad pożegnania s kochanką, lub przyjacielem, nad żale po ich odjeździe. Od nich zaczyna się każda s siedmiu moallakat. — Tak się zowie[1] siedm kasyd pióra najcelniejszych poetów arabskich, żyjących przed Mohammedem.
Był zwyczaj u dawnych Arabów, iż poema uznane za arcydzieło w swoim rodzaju, przepisywano złotémi literami na egipskim papyrze i zawieszano na drzwiach Kaaby t. j. świątyni mekkańskiéj, gdzie Arabowie od niepamiętnych czasow mieli swoje bożyszcza. Lud zawsze tłumnie tam zbiérający się, czytał i uczył się na pamięć wierszy owych narodowych poetów. Był to najwyższy szczebel sławy poetyckiéj. Siedmiu go tylko dopięło: Hares, Antara, Tarafa, Amru, Zohejr, Amrulkiejs i Lebid, za którego czasow zjawił się Mohammed i skłonił go do przyjęcia islamismu. Sławny w dziejach literatury wschodniéj William Jones wydał ich kasydy obok s tłómaczeniem angielskiém.
Widziémy stąd, iż moallaka to znaczy na Wschodzie, co w Europie opus laureatum. —
Treść Derara nie jest oparta na żadnym wypadku historycznym; miejsca tłomaczone lub naśladowane s poetów wschodnich, wytknę w notach.
- ↑ Od słowa alaka wieszał, zawieszał pochodzi moallaka rzecz wisząca, zawieszona.
