Strona:Siostry bliźniaczki from Kuryer Codzienny Y1896 No7 part4.jpg

 — A to się dziwnie złożyło! Jaki to zacny człowiek i kapłan! a jaki miłosierny, pobłażliwy, jak wszyscy szanują go! Wielu biedaków zawdzięcza mu ratunek. A jaki kaznodzieja! Więc pan do niego jedzie. — Dawno go pan zna?
 — Dawno — młodszy on odemnie o kilka lat, ale w latach dziecinnych często zastawialiśmy razem pułapki na króliki w parku jego stryja.
 Pociąg zatrzymał się i przerwał dalszą rozmowę.
 Po kwadransie ruszył znowu.
 Zbliżano się do Paryża.
 Z okna wagonu widać było drogi zatłoczone żołnierzami, lawetami, pełnemi mebli wozami, na których siedziały kobiety i dzieci.
 Przestraszona ludność miejska tłumami napływała do stolicy.
 Rajmund wznowił rozmowę.
 Uprzedziła pani męża o swym powrocie do Paryża?
 — Napisałam zaraz po otrzymaniu jego listu i prosiłam, by czekał na mnie na dworcu kolejowym.
 — Gdyby nie otrzymał listu i nie przybył, to niech pani będzie spokojną: zniosę jej rzeczy, wezmę dorożkę, jeżeli będzie można znaleść jaką i odwiozę panią do domu.
 Uprzejmość Rajmunda była zbyteczną, gdyż zaledwie wysiadła z wagonu, młody człowiek liczący dwadzieścia ośm lat, ubrany w mundur gwardyi narodowej, podbiegł ku jego towarzysce i pochwycił ją w ramiona.
 Był to jej mąż Paweł Rivat.