na wyprawę turecką. Wojny z Moskwą, jako takiej, dla prostego tylko podboju przez Polskę, Sykst V ani chciał, ani pochwalał, ale na wojnę z Moskwą, jako koniecznego środka do zwalczenia Turcyi, pozwalał i na nią pieniężne subsydia ofiarował.
W połowie grudnia 1586 Possevino, legat do cara, króla i sejmu z nowym nuncyuszem polskim Hannibalem z Kapui, arcybiskupem Neapolu[1], który miał oddać własnoręczne pismo Syksta i czek na dukaty królowi, opuścili Rzym. Podróżowali razem do Wenecyi, gdzie stanęli 19 grud., grubą tajemnicą okrywajac przed signiorą właściwy cel swej misyi. Tu się rozdzielili; Possevino zwrócił się do Tyrolu. W Insbruku dowiedział się od kcia bawarskiego o śmierci króla Stefana, o której głuche wieści doszły go już w Alpach. Więc schowawszy do teki brevia papieskie do króla i cara, całą swą uwagę wytężył na przyszłą elekcyę. Świadom dobrze, jak nikt z papieskiej kuryi, spraw polskich, uważał za swój obowiązek poinformować o nich kardynała Azzolini, ażeby różnowierstwo, jak na to podczas przeszłych bezkrólewi się zanosiło, nowych praw i przywilejów dla siebie nie wywalczyło. Radził więc przedewszystkiem kard. Radziwiłła wyprawić z Rzymu na Litwę napół heretycka, aby wpływem swym poparł tam katolicką partye nuncyusza zaś opatrzeć w kilkanaście papieskich breve „z okienkiem“, do osób wpływowych, zdolnych podtrzymać jedność elekcyi królewskiej. Przewidując, że jeżeli nie arcyksiążę Maksymilian, to królewicz szwedzki Zygmunt obrany zostanie królem, radził w takim razie ożenić go z jedną z córek arcyksięcia Karola, dla połatania zgody i zrównoważenia
- ↑ Hieronim Bovio biskup Kamerunu, od 1585 nuncysz w Polsce nie wydawał się królowi odpowiednim do współpracy w jego wielkich planach, prosił o zdolniejszego. Sykst przysła arcybiskupa Neapolu Hannibala. (Ciampi, Liber singularis rerum polomcarum).
