4. Ernest z cesarzem dołożą starań u króla Hiszpanii, ażeby Zygmunt powrócił do wszystkich praw i posiadania księstw Baru i Rezy. Nadto, ażeby te 400.000 dukatów, na cle w Foggi rzeczonemu królowi Hiszpanii dane, albo całkiem zostały zwrócone, albo żeby procent od tej sumy corocznie wypłacano.
5. Cała spuścizna ciotki królewskiej Anny, po jej najdłuższem życiu, należeć będzie do Zygmunta i siostry jego, Anny.
6. Dobrze zasłużonych kolo rzpltej i Zygmunta Ernest w rozdawaniu wakancyj i godności przed innymi uwzględni.
Jeżeliby co do punktu 1, 2 i 5 stany robiły trudności, to je Ernest usunie.
Te warunki „niniejszem pismem naszem, pod wiarą i słowem książęcem zabezpieczamy i temuż królowi IM. przyrzekamy i poręczamy“[1].
Asekuracyą przywiózł Wrader do Warszawy. Zbierał się tam właśnie sejm, zwołany na 3 grudnia 1590. Cesarz wyprawił na ów sejm i do króla biskupa ołomunieckiego Stanisława Pawłowskiego, bisk. wrocławskiego, oraz gubernatora (Obersthauptmann) Szląska Jędrzeja Jerina i barona Ryszarda Streina, a pod datą 29 listop. 1590 przesłał im instrukcyą tej treści. „Oznajmił nam najdroższy brat nasz, najjaśn. arcyksiążę Ernest, o czem król polski, Zygmunt, układał się z nim przez pewnego posła swego (Wradera), niedawno doń wyprawionego. Jestto to samo, o czem sam brat nasz radził się Ryszarda Streina. Są to rzeczy tak wielkiej wagi, że drobiazgowo opisywać ani potrzeba, ani rzecz bezpieczna. Niechże wiedzą, że to jest zdanie nasze, ażeby w razie, gdyby król, czy to sam dobrowolnie, czy też przez innych z nimi (posłami) razem, albo z jednym z nich z osobna, chciał układać się, albo gdyby sam nie zaczął układów, ale oni znaleźli sposobność z nim rozmówić się — aby wyłożyli mu, że mamy wiadomość, o jakiej to sprawie król IM. z najdroższym bratem naszym, arcyksięciem
- ↑ Archiv. tajne wied. Polonica 1590. Forma assecurationis Archiducis Ernesti originaliter Lamberta Vradero. Datum in civitate Gratzii 29 nov. 1590.
80.000 złr, które ciotka królewska Anna na elekcyą Zygmunta wydała
