Strona:Teofil Lenartowicz - Piosnki wiejskie.djvu/80

Ta strona została uwierzytelniona.

Żeby Bóg łaskawy
Patrzał w nasze sprawy.





28.

Biada mi, oj biada!
— Mówił len zielony, —
Rzadko deszczyk pada
Na zagon spalony.

Nie da mi urosnąć,
Podnieść się od ziemi,
Ani ubrać główkę
Kwiatkami modremi.

#

Biada mi, oj biada!
— Mówi biedne dziecię, —
Niema w domu chleba,
Trzeba służyć w świecie.

Bieda urość nie da,
Przy kochanéj matce,