Strona:Waleria Marrené - Przeciw prądowi Tom I.djvu/65

59

 Teodozja otrząsnęła się jednak szybko z tego wrażenia i wyrzekła z właściwą sobie szorstkością:
 — Jednak ludzie tak powiedzą.
 — Ludzie! och, ludzie! — powtórzyła pani Julska — ludzie powstają najgłośniej na tych, którym zazdroszczą. A ja chcę, by Wacławowi zazdroszczono i, obaczysz, zazdrościć będą!
 Teodozja nie zdawała się o tem zupełnie przekonaną.
 — Zyć z majątku żony — wyrzekła z pewnym rodzajem powątpiewania.
 Pani Julska położyła macierzyńskim ruchem rękę na jej kolanach.
 — Dosiu droga, że też nie możesz się pozbyć tych dziwnych uprzedzeń, że też nie możesz zrozumieć życia! Któż ci powiada, że Wacław żyć będzie z majątku żony? Świetnaby też to była przyszłość — dodała pogardliwie — zwłaszcza na dzisiejsze czasy, procent od pięciukroć stu