pojęć o gospodach i zażądano od wydziału zbudowania drugiego schroniska z drobnemi lecz odosobnionemi pokojami.
W r. 1891 z polecenia wydziału Tow. Tatrzańskiego stanęło poza starym budynkiem drugie schronisko w formie podłużnej z korytarzem przez środek, z którego w obydwie strony drzwi wiodły do rzędem postawionych izdebek o dwóch w każdej łóżkach.
Na zwyżce istniało toż samo urządzenie z korytarzem i dwoma szeregami izdebek, ale znacznie mniejszych z oknami w kształcie dymników. Z frontu też znajdował się ganek z poddaszem. Izdebek owych było 27. W r. 1892 połączono obydwa schroniska wspólną o jednem poziomie werandą i nakryto przestrzeń między niemi zostawioną dachem, przez to utworzyła się obszerna sień, niby otwarta sala jadalna.
W miejsce sienników rozpoczęto do łóżek sprawiać materace sprężynowe i lepszą pościel, oraz jakieś umeblowanie w po-
