Strona:Zofia Przewóska-Czarnocka - Dzieje pogańskiej Litwy.pdf/9

 Czcili jeszcze Litwini wiele innych bóztw, a prócz tego każda chata miała swe bóztwo opiekuńcze.
 Cześć bogom oddawali w świątyni swej Romo we, u stóp świętego dębu zbudowanej.
 Czczono też węże, które uważano za święte i w każdej chacie zostawiano zawsze ciepły kącik pod piecem dla świętych węży, licznie w wilgotnym gruncie się lęgnących — składano im też codziennie ofiary z mleka.
 Obrzędy religijne sprawowali kapłani i wróżbici, którzy byli jakby pośrednikami między bożkami a ludem — przez nich to, jak wierzyli Litwini, bogowie objawiali swą wolę ludowi.
 Najwyższy kapłan nazywał się Krywe — Krywejto.
 Ofiarni byli Litwini, do bóztw swych przywiązani, ale dusze ich były posępne i smutne — dlaczego.
 Może to był wpływ posępnej przyrody ich ziemi, cieniami puszcz i szumem wód licznych przepełnionej, a może przyczyną była niewola, w jakiej żyli? A cóż człowiekowi nad wolność milszem być może?
 W końcu XIV wieku, wtedy właśnie, gdy w Polsce Kazimierz Wielki mądre prawa dla narodu swego postanawiał i zakładał Akademję ku większemu oświeceniu Polaków, na Litwie i Rusi to jest