Wiadomości bieżące, rozbiory i wrażenia literacko-artystyczne 1880/5. VI
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Wiadomości bieżące, rozbiory i wrażenia literacko-artystyczne 1880 |
| Pochodzenie | Gazeta Polska 1880, nr 122 Publicystyka Tom V |
| Wydawca | Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Gebethner i Wolff |
| Data powstania | 5 czerwca 1880 |
| Data wyd. | 1937 |
| Druk | Zakład Narodowy im. Ossolińskich |
| Miejsce wyd. | Lwów — Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór artykułów z rocznika 1880 |
| Indeks stron | |
Roboty przy budynkach przeznaczonych na wystawę koni postępują raźnie i wkrótce będą ukończone. Obecnie przed budynkami odbywa się urzędowy spis koni, który nie ma nic wspólnego z przyszłą wystawą. Wprowadza on jednak w błąd wielu przechodni, którzy, widząc konie najrozmaitszych ras, maści i tuszy, stojące przed budynkiem, sądzą, że to są okazy, i często dziwią się, dlaczego nadesłano takie chabety.
Ziarno, pismo na kształt paryskiego Paris-Murcie, na które tak długo oczekiwano, obecnie przechodzi ostatnią fazę przed wyjściem i wkrótce ukaże się istotnie na widok publiczny.
Panna Kamila Morzkowska zawarła podobno z dyrekcją Teatrów kontrakt obowiązujący na rok jeden.
Od dwóch dni szklarze pojawiły się znowu w wielkiej obfitości nad Warszawą. Ponieważ te, które odwiedziły nas już dawniej, poginęły podobno w skutku zimna, jakie później nastąpiło — musi więc to być seria druga, wylęgła już podczas ostatnich dni cieplejszych.
Kurier Warszawski donosi, że w Ameryce Południowej, w Walencji (Wenezuela), zmarł Euzebiusz Parylewicz, b. kapitan b. wojsk polskich, w 80 roku życia.
Po opuszczeniu kraju służył dość długi czas w wojsku szwajcarskiem, następnie pod Garibaldim, jako adjutant.
W Wenezueli wstąpił również do wojska i tam dosłużył się stopnia pułkownika. Pod koniec życia przemieszkiwał w Walencji u p. Franciszka Kwiatkowskiego, który czuwał nad nim aż do jego chwil ostatnich.
Wiadomość tę o nim podajemy dlatego, iż nieboszczyk wyraził życzenie, aby rodzina była powiadomioną przez pisma warszawskie o jego śmierci.
Wyszedł z druku II tom Przewodnika heraldycznego. Autorem książki tej jest Amilkar Kosiński, który, jak wiadomo, jest jednym z najbieglejszych heraldyków dziś żyjących. We wstępie autor skarży się jednak, że z powodu braku materiałów powstało wiele niedokładności i opuszczeń. Mimo to jednak monografie niektórych domów skreślone są wybornie i zawierają mnóstwo materiału historycznego. Do takich należą monografie Komorowskich, Dunin-Borkowskich, Sapiehów, etc. Trudności, jakie napotyka dzisiejszy heraldyk w pisaniu herbarza, leżą w tem, że podczas gdy jedne rodziny, i to najczęściej o notorycznem szlachectwie, pozostają obojętne i nie nadsyłają żadnych materiałów, inne, powodowane próżnością, dostarczają jeśli nie dokumentów, to przynajmniej podań fantastycznych, lub zgoła fałszywych. Tem także się tłumaczy owa nierównomierność w spisywaniu dziejów rodzin, polegająca na tem, że niektóre mniej znaczne opisywane są obszerniej, inne, choćby znakomitsze, zaledwie wspomniane.
W ostatnich dniach wyszedł przekład tomu II Historii powszechnej Holzwartha.
Tom ten, liczący 746 stronic, obejmuje dokończenie dziejów przedchrześcijańskich.
Autor należy do szkoły historycznej, która w dziejach przyjmuje celowość, na mocy której ludy dążą do coraz wyższego rozwoju i do spełnienia pewnych moralnych zadań w życiu ludzkości.
