Biblia Gdańska/List Świętego Pawła Apostoła do Rzymianów 11


Biblia Gdańska - Nowy Testament - List Świętego Pawła Apostoła do Rzymianów

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 - 11 - 12 - 13 - 14 - 15 - 16


ROZDZIAŁ XI.
I. Żeby o ludu Bożym i o kościele według zwierzchnego pozoru nie sądzono 1 — 3. II. niewiadomością Eliaszową dowodzi 4 — 15. III. Żydowie choć przodki święte mieli 16 — 22. IV. nie wszyscy są wybrani 23. V. także téż nie wszyscy z Poganów przyięci 24 — 29. VI. Pogany do pokory upomina 30 — 32. VII. głębokim się sądom Bożym dziwuie 33 — 36.

Mówię tedy: Izali[1] Bóg odrzucił lud swóy? Nie day tego Boże! Albowiem i iam iest Izraelczyk z nasienia Abrahamowego, z pokolenia Beniaminowego.
2. Nie odrzuciłci Bóg ludu swego, który przeyrzał. Azaż nie wiecie, co mówi pismo o Eliaszu? iako się przyczynia do Boga przeciwko Izraelowi, mówiąc:
3. Panie! Proroki[2] twoie pomordowali, i ołtarze twoie zburzyli a zostałem ia sam, i szukaią duszy moiéy.
II. 4. Ale cóż mu mówi Boska odpowiedź? Zostawiłem sobie siedm tysięcy mężów, którzy nie skłonili kolana Baalowi.
5. Tak tedy teraźnieyszego czasu ostanki podług wybrania z łaski zostały.
6. A ponieważ[3] z łaski, tedyć iuż nie z uczynków, inaczéy łaska iużby nie była łaską; a ieźli z uczynków, iużci nie iest łaska; inaczéy uczynek iużby nie był uczynkiem.
7. Cóż tedy? Czego Izrael[4] szuka, tego nie dostąpił; ale wybrani dostąpili, a inni zatwardzeni są,
8. (Iako napisano: Dał im Bóg[5] ducha twardego snu, oczy, aby nie widzieli, i uszy, aby nie słyszeli,) aż do dzisieyszego dnia.
9. A Dawid mówi: Niechay im będzie[6] stół ich sidłem i ułowieniem i otrąceniem i odpłatą.
10. Niech zaćmione będą oczy ich, aby nie widzieli, a grzbietu ich zawsze nachylay.
11. Mówię tedy: Azaż się potknęli, aby padli? Nie day tego Boże! Ale przez ich upadek doszło zbawienie[7] Poganów, aby ie do zawiści przywiódł.
12. A ponieważ upadek ich iest bogactwem świata, a umnieyszenie ich bogactwem Poganów, iakoż daleko więcéy ich zupełność?
13. Albowiem mówię[8] wam Poganom, ilem ia iest Apostołem Poganów, usługowanie moie zalecam,
14. Azabym iako ku zawiści pobudził ciało moie, i zbawiłbym niektóre z nich.
15. Albowiem ieźlić odrzucenie ich iest poiednaniem świata, cóż będzie przyięcie ich, tylko ożycie od umarłych?
III. 16. Ponieważ ieźli pierwiastki święte, tedyć i zaczynienie; a ieźli korzeń święty, tedyć i gałęzie.
17. A ieźli niektóre z gałęzi odłamane są, a ty, któryś był płonną oliwą, iesteś wszczepiony zamiast nich, i stałeś się uczęstnikiem[9] korzenia i tłustości oliwnego drzewa,
18. Nie chlubże się przeciw gałęziom; bo ieźli się chlubisz, wiedzże, iż nie ty korzenia nosisz, ale korzeń cię.
19. Ale rzeczesz: Odłamane są gałęzie, abym ia był wszczepiony.
20. Dobrze; dla niedowiarstwa odłamane są, ale ty wiarą stoisz; nie bądźże hardéy myśli, ale się bóy.
21. Albowiem ieźli Bóg przyrodzonym gałęziom nie przepuścił, wiedz, że i tobie nie przepuści.
22. Obaczże tedy dobrotliwość i srogość Bożą; przeciwko tym w prawdzie, którzy upadli, srogość, ale przeciwko tobie dobrotliwość, ieźlibyś trwał w dobroci; inaczéy i ty będziesz wycięty.
IV. 23. Aleć i oni, ieźli nie będą trwali w niedowiarstwie, wszczepieni zaś będą, gdyż mocny iest Bóg one zasię wszczepić.
V. 24. Albowiem ieźliś ty iest wycięty z oliwy, z przyrodzenia płonnéy, a przeciwko przyrodzeniu iesteś wszczepiony w dobrą oliwę, iakoż daleko więcéy, którzy są według przyrodzenia, wszczepieni będą w swoię własną oliwę?
25. Bo nie chcę, abyście nie mieli wiedzieć, bracia! téy taiemnicy, (żebyście nie byli sami u siebie mądrymi,) iż zatwardzenie z części przyszło na Izraela, pókiby nie weszła[10] zupełność Poganów.
26. A tak wszystek Izrael będzie zbawiony, iako napisano: Przyidzie z Syonu[11] wybawiciel i odwróci niepobożności od Iakuba.
27. A toć będzie[12] przymierze moie z nimi, gdy odeymę grzechy ich.
28. A tak według Ewangielii nieprzyiaciołmi są dla was; lecz według wybrania są miłymi dla oyców.
29. Albowiem darów swoich i wezwania Bóg nie żałuie.
VI. 30. Bo iako i wy niekiedy niewierzyliście Bogu[13], ale teraz dostąpiliście miłosierdzia dla ich niedowiarstwa,
31. Tak i oni teraz stali się nieposłusznymi, aby dla miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili.
32. Albowiem zamknął ie Bóg wszystkie w niedowiarstwo, aby się nad wszystkimi zmiłował.
VII. 33. O głębokości bogactwa i mądrości i znaiomości Bożéy! Iako są niewybadane sądy iego, i niedoścignione drogi iego!
34. Bo któż poznał umysł[14] Pański? albo kto był raycą iego?
35. Albo kto mu co[15] pierwéy dał, a będzie mu zasię oddano?
36. Albowiem[16] z niego i przezeń i w nim są wszystkie rzeczy; iemu[17] niech będzie chwała na wieki. Amen.]





 Rz 10 Rz 11
Biblia Gdańska
Rz 12