Cuda miłości (Morsztyn, 1919)
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Cuda miłości |
Pochodzenie | Klejnoty poezji staropolskiej |
Redaktor | Gustaw Bolesław Baumfeld |
Wydawca | Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie |
Data wyd. | 1919 |
Druk | Drukarnia Naukowa |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Inne | Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cała antologia |
Indeks stron |
JAN ANDRZEJ MORSZTYN.
CUDA MIŁOŚCI.
(SONET.)
Przebóg! jak żyję, serca już nie mając? Tak w płaczu żyję; wśród ognia pałając, (Około 1660 r.)[1]
|
- ↑ Cuda miłości. Sonet ze zbioru A. Morsztyna „Lutnia“ (ks. I). — wzorowany na sonecie Petrarki.
Czemu, jak z ogniem, postępuję i t. d. — nieco zwikłany układ wyrażeń: czemu (tak) postępują, że, skoro jest ogień, nie gaszę go płaczem (łzami), w którym opływam?
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Andrzej Morsztyn.