Panowanie Augusta III/O groszach nowych
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Pamiętniki do panowania Augusta III. i Stanisława Augusta |
| Wydawca | Antoni Woykowski |
| Data wyd. | 1840 |
| Druk | W. Decker i Spółka |
| Miejsce wyd. | Poznań |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Gdy się nadał dobrze pierwszy kurs szelągów w r. 1750. z Saxonii do Polski przysłanych, sprowadzono znowu w roku 1752. grosze miedziane. Te tak łatwy miały kurs, jak i szelągi; — a gdy niemal cała Polska niemi zasypana była, już ich nierachowano, kupując co, albo przedając, tylko ważono; odliczywszy jedne dziesięć złotych, drugie sypano na wagę, do równości pierwszych, i tak postępując aż do przeważenia całéj kwoty, jaką kto miał liczyć. Kupcy po sklepach mieli gotowe ładunki od dziesięciu złotych, w papier lub bibułę pozawijane, w których brakowało zawsze dwóch albo trzech groszy, które detruszkowali za papier i za pracę. Wolał każdy, biorący kilka dziesiątków, przyjąć tę małą szkodę, niż się mozolić nad rachunkiem i ręce brudzić miedzią, zazwyczaj smolącą. Gdy kto przedał na rynku rzecz jaką znaczną, np. furę jednę i drugą zboża, albo wolu, albo konia, niezgodziwszy się z kupującym na złoto lub białą monetę, albo, choć się ugodził, ale kupujący, wziąwszy rzecz, innych pieniędzy niemiał, i kupionéj rzeczy oddać niechciał, to przedawca za kilka fur zboża, przywiózł do domu groszów furę; lub za konia, albo wołu, sakwy miedzi na plecach.
