Polskie zapusty (Pol, 1921)

<<< Dane tekstu >>>
Autor Wincenty Pol
Tytuł Polskie zapusty
Pochodzenie Pieśni Janusza
Wydawca Krakowska Spółka Wydawnicza
Data wyd. 1921
Druk Drukarnia Literacka w Krakowie
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cały zbiór
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
POLSKIE ZAPUSTY

Hałas, tartas po Poznaniu
Każda chwila wieści sieje,
Wszyscy mówią o powstaniu,
A Prusak truchleje.       4

Już Umiński[1] uszedł skrycie,
Wielko-polska młodzież rusza.
Dzięku Bogu! nowe życie!
Roztajała dusza!       8

Ale dawno już czas było,
Otrząść z Polski brudy stare:
Im się o tem ani śniło,
Lecz przebrali miarę.       12

Czuj duch, Niemcze! Bóg z Narodem!
Niech-no Moskwę uporamy,
To i tobie mimochodem
Także łupnia damy!       16

I od strony Miłosławia[2]
Trzech chłopaków nad wieczorem,
Na konikach się przeprawia
Do Królestwa borem.       20

Pędzą cwałem, co stać koni,
A w tém nagle od granicy
Kilkunastu Niemców goni
Pędem błyskawicy.       24


Halt! halt! Wer da?“ — To my! Wiara![3]
„Jedziem hulać na zapusty:
„Tutaj paszport, drapichrusty!
„A tu pieczęć stara. —“       28

Rzekł — i kulą Niemca gwizdnął,
Że się pewnie nie wygoił;
Drugi kilku szablą liznął;
Trzeci batem skroił.       32

„O, Herr Jesu! wielki Boże!“
„A co szołdry?[4] co niemczury?
„I Fryc[5] stary nie pomoże,
„Jak garbujem skóry!       36

„Już będziecie teraz znali,
„Co to polskie są zapusty:
„Do Berlina, drapichrusty!
„A my Bracia daléj! —“       40




  1. w. 5 Umiński Jan Nep., generał polski (1780—1851). Po wybuchu powstania umknął z więzienia pruskiego z Głogowy w lutym 1831 r. do Warszawy, gdzie otrzymał dowództwo dywizji.
  2. w. 17 I od strony Miłosławia. Miłosław, miasteczko w Poznańskiem, nad granicą województwa kaliskiego położone, własność zacnego domu Mielżyńskich. (Obj. poety).
  3. w. 25 „Stój! kto tam?“ — Wiara, rozumie się polska, żołnierska.
  4. w. 34 szołdry = niemcy, pogardliwe przezwisko wielkopolskie.
  5. w. 35 Fryc stary = Fryderyk „Wielki“.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wincenty Pol.