Stary dziadek i wnuczek

<<< Dane tekstu >>>
Autor Bracia Grimm
Tytuł Stary dziadek i wnuczek
Pochodzenie Królewna Gęsiarka i inne bajki
Wydawca Wydawnictwo Polskie
Data wyd. 1925
Miejsce wyd. Poznań
Tłumacz Franciszek Mirandola
Tytuł orygin. Der alte Großvater und der Enkel
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
Artykuł w Wikipedii Artykuł w Wikipedii
STARY DZIADEK I WNUCZEK.

Żył sobie raz stary, bardzo stary człowiek. Oczy mu już zmętniały, uszy ogłuchły, a kolana drżały ze starości. Siedząc przy stole, ledwo mógł utrzymać łyżkę w ręce, rozlewał tedy zupę po stole. Zbrzydzili to sobie wkońcu syn i synowa, wyprawili ojca pod piec i podawali mu jedzenie na glinianej miseczce, dość skąpo w dodatku. Starzec spozierał żałośliwie ku stołowi, a w oczach miewał łzy. Razu pewnego wypadła mu miseczka z drżących rąk i rozbiła się. Synowa się rozgniewała, starzec zaś nic nie odrzekł na jej słowa, a tylko wzdychał. Synowa kupiła za kilka groszy miseczkę drewnianą i z niej musiał teraz jadać staruszek.
Pewnego dnia po obiedzie zobaczyli wszyscy, że mały, czteroletni wnuczek starca układa na ziemi cztery małe deseczki.
— Cóż to robisz? — spytał ojciec.
— Robię wiaderko! — Odrzekł chłopiec. — Gdy dorosnę, a tatuś i mamusia będą starzy, dam im jeść w tem wiaderku.
Ojciec i matka spojrzeli po sobie, rozpłakali się, zaprowadzili dziadka zaraz do stołu i tam jadał od tej pory, a nikt mu już nie brał za złe, że czasem rozlewa zupę po obrusie.






Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Bracia Grimm i tłumacza: Franciszek Mirandola.