[13]ŻYCIE.
Ah ici bas la douleur a la douleur s’enchaine,
Le jour succede au jour et la peine a la peine.
Lamartine.
I czemu płakać gdy szczęście odpływa?
Łza w chybkiem pędzie wstrzymać go nie zdoła;
Rzuć tylko okiem z roszonym do koła:
Szczęście, na bezdnie grobu spoczywa. — —
Czas na swych skrzydłach i młodość porywa;
Połysk łudzący szczęścia się rozpłynął;
A gdy się groźno, świat oczóm rozwinął,
Naytkliwsze serca potargał ogniwa! —
Wszak życie nasze ma szczęścia nie wiele;
I łzy przelane, głuche roszą głazy,
Marą, są szczęścia łudzące obrazy;
Lecz ból i smutek dostawszy w udziele,
Czemuż nad iednym, ronić łzy cierpieniem,
Gdy całe życie iest tylko westchnieniem?
