100 powiastek dla dzieci/Duma ukarana
| ←Zarozumiała Cesia | 100 powiastek dla dzieci Duma ukarana Christoph von Schmid |
Zręczna służąca→ | |
| Przekład: Jan Chęciński. |
DUMA UKARANA.
Albertyna mieszkanka wspaniałego zamku, bardzo była dumną z wysokiego stanowiska, jakie zajmowała w świecie.
Pewnego dnia przyszła do niéj Marya, córka biednego mularza i prosiła, aby z nią poszła do jéj ojca, który czując się bardzo chorym, chciał jéj coś ważnego powiedzieć.
Słysząc to Albertyna, odpowiedziała szyderczo:
„Musi to być rzeczywiście coś bardzo ważnego, kiedy tak biedny człowiek chce, abym go zaszczyciła swoją obecnością; ale ja nie widzę bynajmniéj potrzeby trudzenia się do twéj nędznéj chaty.”
Tak odprawiona Marya, po chwili drugi raz przybiegła mówiąc:
„O! moja droga panno Albertyno, chodź jak najprędzéj ze mną. Nieboszka pani baronowa, matka twoja, w czasie ostatniéj wojny, rozkazała mojemu ojcu, zamurować znaczną ilość złota i srebra, z warunkiem, że nie wyjawi téj tajemnicy nikomu tylko tobie i to wtedy dopiero, gdy dojdziesz lat dwudziestu. Teraz ojciec mój jest konający i dłużéj już ociągać się nie może.”
To posłyszawszy, Albertyna jak najspieszniéj udała się do chaty murarza, ale niestety, zanim weszła do izby, chory wyzionął ducha.
Na ten widok, dumna Albertyna o mało niezemdlała z żalu i złości; kazała cały zamek przeszukać, ale pomimo wszelkich starań, nie znaleziono najmniejszego nawet śladu ukrytych pieniędzy.
O! jakże wtedy żałowała, że zasmuciła ostatnie chwile biednego mularza, że samochcąc, pozbawiła się majątku! A lubo żal jéj pochodził głównie z chciwości i samolubstwa, niemniéj jednak zrozumiała prawdę zawartą w następujących słowach!
„Duma to grzech, co serca zamienia w głaz twardy.
„Kto pogardza drugiemi, sam godzien jest wzgardy.
„Kto poniża swych bliźnich w jakim bądź sposobie,
„Niechaj wie, że nieszczęście sam gotuje sobie.”
