[375]
POBUDKA
do rozmyślania Męki Pańskiéj.
Gorzkie żale, przybywajcie,
Serca nasze przenikajcie,
Serca nasze przenikajcie.
Rozpłyńcie się me źrenice,
Toczcie smutnych łez krynice.
Słońce, gwiazdy omdlewają,
Żałobą się pokrywają.
Płaczą rzewno Aniołowie,
A któż żałość ich wypowie.
Opoki się twarde krają,
Z grobów umarli powstają.
Co jest? pytam; co się dzieje?
Wszystko stworzenie truchleje.
Boleść Męki Chrystusowéj
Żal przeplata bez wymowy.
[376]
Uderz Jezu bez odwłoki
W twarde serc naszych opoki.
Jezu mój! we krwi ran Twoich
Obmyj duszę z grzechów moich.
Upał serca mego chłodzę,
Gdy w przepaść męki Twéj wchodzę.
