Bakczysaraj w nocy (Mickiewicz, 1899)
←Bakczysaraj | Bakczysaraj w nocy Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899) Sonety krymskie Adam Mickiewicz |
Grób Potockiej→ |
Zobacz też: wydanie z 1826 r. |
VII. Bakczysaraj w nocy.
Rozchodzą się z dżamidów[1] pobożni mieszkańce, |
- ↑ Mesdżid lub dżiami, są to zwyczajne meczety. Zewnątrz, po rogach świątyni, wznoszą się cienkie, wystrzelone w niebo wieżyczki, które minaretami (menare) zowią; są one w połowie swej wysokości otoczone galeryą, szurfe, z której muezzinowie, czyli oznajmiciele, zwołują lud na modlitwę. To zwoływanie, wyśpiewane z galeryi, zowie się izanem. Pięć razy na dzień, w oznaczonych godzinach, daje się słyszeć izan ze wszystkich minaretów, a czysty i donośny głos muezzinów przyjemnie rozlega się w powietrzokręgu miast muzułmańskich, w których, z powodu nieużywania kołowych pojazdów, szczególniejsza cichość panuje. (Sękowski, Collectanea, t. I str. 66).
- ↑ Eblis albo Iblis lub Garazel, jest to Lucyper u mahometanów.
- ↑ Farys, rycerz u Arabów Beduinów.
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.