Bogacza żałują, gdy pożytek czują

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Bogacza żałują, gdy pożytek czują
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[345]

160. Bogacza żałują, gdy pożytek czują.

Osieł gdy sie był rozbolał,
Słynąć było, iż umrzeć chciał;
Wilcy ze psy nadchadzali.

Dziurami do domu naglądali.
I rzekli ku synowi jego:        5
„Żalciby nam ojca twego;
„Powiedz nam, jako nie ma,
„Jeśli mu sie co polepsza“.
On im dziurą odpowiedział,
Kiedy ich zły umysł widział:        10
„Takoć sie jemu prowadzi,
„Jakobyście wy nie radzi“.
Mnodzyć, gdy pożytek czują,
Słowy chorego żałują:
Aleby przedsię woleli,        15
By go na marach widzieli.

[346] Abstemius 64 De asino aegrotante et lupis visitantibus. — FE (130) O chorym ośle z wilki. — EW 70 Oślę i wilcy.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.