Cmentarz górski

Cmentarz górski
Parki i ogrody
Ziemia polska w pieśni
Józef Kościelski

[557]

CMENTARZ GÓRSKI.

Na pochyłości wzgórza, tuż nad zakrętem drogi,
Ocieniony brzeziną,
Legł odpoczynku eden, górski cmentarz ubogi,
Nad spadzistą drożyną.

∗
∗ ∗

Po tej drożynie ileż łez gorących pociekło
W szemrzący w dole strumień,
Ileż błądzących istnień tu się wreszcie przywlekło
Po klucz wszelkich rozumień.

∗
∗ ∗

I niejeden prostaczek, po bezmyślnych dni trudzie,
Tu mądrością szczęśliwy,
I wie więcej, niżeli najmądrzejsi śnią ludzie,
Dlatego — że nieżywy! —

∗
∗ ∗

I wyrasta z mogiły, on, który żył bez woni,
Kwiatem pełnym barw nieba,
I milionem istności pył pożywienia roni,
On, który żył bez chleba.

∗
∗ ∗

O siedzibo spokojnych, rolo pełna pociechy,
W tobie dowód jedyny,
Że śmierć życia wyrazem i nie przyszła za grzechy,
Bo w niej każdy bez winy.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Józef Kościelski.