Czatyrdah (Mickiewicz, 1899)

Czatyrdah
Poezye Adama Mickiewicza. T. 1. (1899)
Sonety krymskie
Adam Mickiewicz

XIII. Czatyrdah.

MIRZA.
Drżąc muślemin^[1], całuje stopy twej opoki,
Maszcie krymskiego statku, wielki Czatyrdahu!
O minarecie świata! o gór padyszachu!^[2]
Ty nad skały poziomu uciekłszy w obłoki,

Siedzisz sobie pod bramą niebios jak wysoki
Gabryel^[3], pilnujący edeńskiego gmachu;
Ciemny las twoim płaszczem, a jańczary strachu
Twój turban z chmur haftują błyskawic potoki.

Nam czy słońce dopieka, czyli mgła ocienia,
Czy szarańcza plon zetnie, czy giaur pali domy,
Czatyrdahu, ty zawsze głuchy, nieruchomy.

Między światem i niebem, jak drogman^[4] stworzenia,
Podesławszy pod nogi ziemie, ludzi, gromy,
Słuchasz tylko, co mówi Bóg do przyrodzenia.

↑ Muślemin = muzułmanin, wyznawca Mahometa.
↑ Padyszach, tytuł sułtana tureckiego.
↑ Zostawiam imię Gabryela, jako powszechniej znajome; ale właściwym strażnikiem niebios podług mitologii wschodniej, jest Rameh (konstelacya Arcturus), jedna z dwóch wielkich gwiazd zwanych as semekein.
↑ Drogman — tłomacz przy poselstwach wschodnich.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Adam Mickiewicz.

[1] Muślemin = muzułmanin, wyznawca Mahometa.

[2] Padyszach, tytuł sułtana tureckiego.

[3] Zostawiam imię Gabryela, jako powszechniej znajome; ale właściwym strażnikiem niebios podług mitologii wschodniej, jest Rameh (konstelacya Arcturus), jedna z dwóch wielkich gwiazd zwanych as semekein.

[4] Drogman — tłomacz przy poselstwach wschodnich.

[1]

[2]

[3]

[4]