Dęby (Lange, 1898)

Dęby
Poezye cz. 2
Z lasów i pól
Antoni Lange

DĘBY.

Po za łąką, niby mary
Dawnych lasów pogrobowe,
Zielonemi śnią konary
Cztery dęby stuwiekowe.

Zadumane — zasłuchane
W tylu wieków poświst gromki —
Marzą lata młodociane
Starożytnych puszcz potomki.

Niby gór ostatnie szczyty,
Co w potopu znikły falach —
Jakieś senne roją myty
O zamarłych czasów dalach.

Dzieci borów tych pierwotnych,
Dzieci puszcz nieprzeniknionych,
Świadki wieków niepowrotnych,
Świadki plemion zaginionych —

W ryku wichrów rozszalałych,
Pod słonecznych świtów strażą,
W latach złotych, w zimach białych —
Cztery dęby śnią i marzą....

Staw, 1892.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Antoni Lange.