Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 2 września 1939 r. o amnestii
| Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 2 września 1939 r. o amnestii | |||
Publikator: Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z 1939 r., nr 87, poz. 553. Organ wydający: Prezydent Rzeczypospolitej. |
z dnia 2 września 1939 r.
Na podstawie art. 79 ust. (2) ustawy konstytucyjnej postanawiam co następuje:
Art. 1. 1. Puszcza się w niepamięć i przebacza popełnione przed dniem 31 sierpnia 1939 r.:
2. Puszcza się w niepamięć i przebacza popełnione przed dniem 31 sierpnia 1939 r. przestępstwa, określone:
3. W sprawach o przestępstwa, określone w ust. 1 i 2, nie wszczyna się postępowania, wszczęte postępowanie podleca umorzeniu, kary w całości lub w części niewykonane oraz nieściągnięte koszty sądowe i nawiązki darowuje się; prawomocne orzeczenie co do przepadku przedmiotów i narzędzi przestępstwa podlega jednak wykonaniu, jak również można orzec przepadek tytułem środka zabezpieczającego.
Art. 2. W sprawach o zbrodnie i występki, które popełnione zostały przed dniem 31 sierpnia 1939 r. oraz należą do właściwości sądów powszechnych i wojskowych:
Art. 3. W sprawach o występki skarbowe, które popełnione zostały przed dniem 31 sierpnia 1939 r.:
Art. 4. 1. W sprawach o przestępstwa podatkowe, które popełnione zostały przed dniem 31 sierpnia 1939 r.:
2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do przestępstw polegających na naruszeniu przepisów o daninach publicznych nie objętych ordynacją podatkową.
Art. 5. 1. Amnestii, przewidzianej w art. 2 — 4, nie stosuje się:
2. Władza, która zastosowała amnestię, może ją cofnąć w drodze postanowienia, jeżeli okaże się, że dana osoba w myśl ust. 1 pkt 1) nie podlega amnestii.
Art. 6. 1. W sprawach o wykroczenia, określone w ustawie z dnia 14 kwietnia 1937 r.o szkodnictwie leśnym i polnym (Dz. U. R. P. Nr 30. poz. 224), udziela się amnestii wyłącznie na następujących zasadach:
2. Niezłożenie przez pokrzywdzonego w ciągu miesiąca od wejścia w życie niniejszego dekretu oświadczenia, że żąda przeprowadzenia postępowania, uważa się za zgodę pokrzywdzonego na umorzenie sprawy.
Art. 7. 1. W razie zbiegu przestępstwa podlegającego amnestii, sąd stosuje amnestię do kar wymierzonych za zbiegające się przestępstwa, po czym orzeka karę łączną według zasad ogólnych.
2. W razie zbiegu przestępstwa podlegającego amnestii z przestępstwem, nie podlegającym amnestii, sąd nie stosuje amnestii do poszczególnych zbiegających się przestępstw, lecz może karę łączną złagodzić według słusznego uznania.
3. Przepisy ust. 1 i 2 nie wyłączają możności umorzenia postępowania co do poszczególnych zbiegających się przestępstw, które podlegają amnestii.
Art. 8. 1. Sąd, może postępowania nie wszczynać lub postępowanie wszczęte umorzyć, jeżeli według okoliczności danego przypadku należałoby wymierzyć karę w takim rozmiarze, że podlegałaby darowaniu z mocy przepisu art. 2 pkt 1), art. 3 pkt 1) — 3), lub art. 4 niniejszego dekretu.
2. Zaniechanie lub umorzenie postępowania toczącego się z urzędu nastąpić może tylko na podstawie wniosku prokuratora; w sprawach należących do właściwości sądów grodzkich uprawniony do złożenia wniosku jest prokurator okręgowy, w sprawach zaś należących do właściwości wojskowych sądów rejonowych — oficer sądowy.
Art. 9. 1. Władze skarbowe właściwe do orzekania mogą postępowania nie wszczynać lub umorzyć postępowanie toczące się przed władzami skarbowymi, jeżeli według okoliczności danego przypadku należałoby wymierzyć karę w takim rozmiarze, że podlegałaby darowaniu z mocy art. 3 pkt 1) — 3) lub art. 4.
2. Zaniechanie wszczęcia postępowania i umorzenie postępowania na podstawie ust. 1 wymaga zezwolenia Ministra Skarbu; uprawnienie to Minister Skarbu może przelewać na władze skarbowe II instancji.
Art. 10. Umorzenie postępowania na podstawie art. 8 i 9 niniejszego dekretu będzie uchylone, jeżeli ten, przeciwko któremu postępowanie toczyło się, oświadczy w terminie zawitym czternastodniowym od zawiadomienia o umorzeniu, że żąda przeprowadzenia postępowania.
Art. 11. W sprawach, ściganych z oskarżenia prywatnego lub na wniosek, zaniechanie i umorzenie postępowania może nastąpić wtedy tylko, jeżeli oskarżyciel prywatny lub uprawniony do złożenia wniosku nie oświadczy w ciągu miesiąca od wejścia w życie niniejszego dekretu, że żąda przeprowadzenia postępowania.
Art. 12. W razie umorzenia postępowania na podstawie przepisów niniejszego dekretu, koszty postępowania ponosi:
Art. 13. 1. Przepisy niniejszego dekretu stosuje się do osób, które korzystały z ogólnego lub szczególnego aktu łaski tylko o tyle, o ile poprzedni akt łaski przyznawał osobom tym ulgi w mniejszym rozmiarze.
2. Przepisy niniejszego dekretu stosuje się odpowiednio do przestępstw, które zakwalifikowano według ustaw dawnych.
Art. 14. 1. Amnestię stosuje władza, przed którą toczy się postępowanie, albo władza zarządzająca wykonanie orzeczenia, jeżeli nie zastosowano jej już przy wydaniu orzeczenia.
2. W przypadku, określonym w art. 7 niniejszego dekretu, amnestię stosuje postanowieniem sad pierwszej instancji właściwy według zasad ogólnych, jeżeli nie zastosowano jej przy wydaniu wyroku.
Art. 15. 1. Na postanowienia sądów co do stosowania niniejszej amnestii służy zażalenie do jednej bezpośrednio wyższej instancji.
2. Rozstrzyganie zarzutów i wątpliwości, powstałych w związku ze stosowaniem niniejszej amnestii przy wykonywaniu wyroków sądowych, odbywa się według art. 555 kodeksu postępowania karnego lub art. 488 kodeksu wojskowego postępowania karnego.
3. W postępowaniu przed władzami administracyjnymi przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, przy czym zażalenie rozstrzyga ostatecznie władza bezpośrednio przełożona nad władzą zarządzającą wykonanie orzeczenia.
Art. 16. Wykonanie dekretu niniejszego porucza się Ministrowi Sprawiedliwości i innym ministrom we właściwym im zakresie działania.
Art. 17. Dekret niniejszy wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
Prezydent Rzeczypospolitej: I. Mościcki
Prezes Rady Ministrów: Sławoj Składkowski
Minister Sprawiedliwości: W. Grabowski
