[1]
Do antorówautorów dramatycznych.
A niechże was połamie wszystkich
z waszą „lekkością dialogu”,
Z tem małpowaniem bzdur paryskich,
Z węszeniem wiecznem zdrad i rogów!
Z waszym subtelnym dowcipuszkiem,
Wykwintem, paradoksem, Francją,
Pyjamą, damą, elegancją,
Kochankiem i kokociem łóżkiem!
Bodaj was sparło z „żywą akcją”,
Potoczystością scen kretyńskich!
Wbiłbym wam w brzuchy z satysfakcją
Rogi rogaczów waszych świńskich!
A niech wam wjedzie ostrym kątem
Każdy małżeński trójkąt chamski
Cholerą w bok pod żebro piąte,
Skisłe szekspiry majtek damskich!
Bodajście karki poskręcali,
Titineusze i pieszczochy,
Nim znów się który rozmigdali
Na temat kołdry i pończochy!
Za aforyzmy o miłości,
Za błyskotliwość, zręczność wreszcie
Czas, by wam kto zgruchotał kości:
— W łóżku na scenie z bólu wrzeszczcie!
O! to mi będzie widowisko:
Gdy się w francuskiem łóżku kurczy
Złojony kijem za to wszystko
Nasz nonszalancki dramaturczyn!
Kiedy w wytwornym tym szpitalu
Śmiać się z uciechy będą twarze,
Że klituś bajduś, cacuś, laluś
Ma pod pyjamką swą — bandaże!
To ci dopiero sukces będzie!
Wtedy zabawisz się, Warszawo!
Ja też usiądę w pierwszym rzędzie
I będę krzyczał: „Autor! Brawo!“
JnljanJuljan Tuwim.
• PDF 
• MOBI 
