Wikiźródła

Dorocie z Michowa żenie jego

Nie chciałam cię! mężu mój zostać[1] twoja żona,
Ale i w ziemi leżę z tobą pogrzebiona.
Nigdy, nigdy prawdziwa miłość nie umiera,
Lecz i w ogień włożona do kości przywiera.
Dziatki! miejcie się dobrze, mnie z mym miłym wszędy
Mężem dobrze być musi, bez niego nikędy.


  1. ↑ Zostawić, opuścić.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kochanowski.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Dorocie_z_Michowa_żenie_jego&oldid=1193778”