Dusza mówi... (Orkan, 1912)
| ←Gałązki olszyn | Dusza mówi... Z martwej roztoki z cyklu Refleksye Władysław Orkan |
Kłamstwem jest człowiek...→ | |
DUSZA MÓWI:
Byłam przed wieki dziką różą,
Byłam szumiącym smrekiem...
Jakieś mi tajne szepty wróżą,
Że stanę się człowiekiem.
CZŁOWIEK:
A przeto dusza musi się nawrócić,
Musi być kwiatem, drzewem,
Aby być znowu prawdą własną,
Aby być ziemi śpiewem.
ŚPIEW ZIEMI:
O duszy swej któż powiedzieć może
Prawdziwe słowo rzeczy?
Zarówno w niej jest Bóg, który potwierdza,
I Szatan, który przeczy.
