Dwaj bracia (Heine, 1863)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Dwaj bracia |
| Pochodzenie | Poezye Studenta Tom I |
| Wydawca | F. A. Brockhaus |
| Data wyd. | 1863 |
| Miejsce wyd. | Lipsk |
| Tłumacz | Władysław Tarnowski |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tom I |
| Indeks stron | |
Tam u szczytów stromej góry
W wianku drzew zamczysko stoi,
Za chmurami gonią chmury,
Brat za bratem w krwawej zbroi —
Obaj bracia walcząc krwawo
Nacierają wraz na siebie,
Ach! o jakież walczą prawo
K’ jakiej miecz się stał potrzebie? —
Gazellowe Laury oczy
Rozpaliły bratnie serca,
Tryumf jej, w krwi bratniej broczy
Mąż lub trup — trup lub morderca!
Lecz któremuż ona — sprzyja?
Któż rozmiotą węzeł krwawy?
Nie rozmiotą dłoń niczyja,
Więc niech miecz rozstrzyga rdzawy! —
To miecz Ojców pordzewiały! —
Miecz przed którym drżały hordy,
Dziś go wnuki z sklepień chwały
Na wzajemne zdjęły mordy —
I zajadle walcząc oba,
Sieją iskry w ciemność nocy,
Ej! serdecznaż życia próba —
Jakiś duch migł o północy!
Biada! biada! bracia młodzi —
Obaj chwieją się, padają,
Obu duch gdy z krwią uchodzi,
Laura! Laura! wymawiają. —
Przeszły lata, wiek przeleciał,
Tyle serc pokryły groby,
Zamek w gruzy się rozleciał,
Wichry wyją pieśń żałoby —
Lecz gdy nocy płaszcz osłoni
Ruin zaniku gruz sierocy,
Miecz za mieczem błyska, goni,
Brat za bratem o północy! —
