Encyklopedia Muzyczna PWM/Baird Tadeusz
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedia Muzyczna PWM |
| Wydawca | Polskie Wydawnictwo Muzyczna |
| Data wyd. | 1979-2012 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Baird Tadeusz, *26 VII 1928 Grodzisk Mazowiecki, pol. kompozytor. Rozpoczął studia (komp.) w czasie okupacji u B. Woytowicza i K. Sikorskiego, 1947–51 kontynuował je w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie u P. Rytla i P. Perkowskiego. Studiował również grę na fort. u T. Wituskiego i przez 3 lata muzykologię na UW. Jest laureatem wielu nagród krajowych i zagranicznych, m.in. Nagrody Państw. (1951, 1964, 1970), Nagrody MKiS (1962), Nagrody Muz. Miasta Kolonii (1963), dorocznej Nagrody ZKP (1966), Nagrody im. S. Kusewickiego (1968), Nagrody Fundacji im. A. Jurzykowskiego (N. Jork 1971). Trzykrotnie uzyskał I miejsce na Międzynarod. Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu (1959, 1963, 1966). Był jednym z inicjatorów i twórców odbywającego się od 1956 Międzynarod. Festiwalu Muzyki Współcz. „Warszawska Jesień”.
✓ Baird Tadeusz, *26 VII 1928 Grodzisk Mazowiecki, †2 IX 1981 Warszawa. Od 1974 wykładał komp. w PWSM w Warszawie (obec. Akademia Muz.), 1977 otrzymał tytuł prof. zwyczajnego i objął katedrę kompozycji. 1973–81 był przewodn. komisji kwalifikacyjnej ZKP, od 1976 przewodn. polskiej sekcji SIMC, od 1979 członkiem Akad. der Künste w Berlinie, 1981 został członkiem honor. ZKP. 1974 otrzymał nagr. im. A. Honeggera, honor. obywatelstwo Drezna, 1975 nagr. MKiS I st., 1979 nagr. Prezesa Rady Ministrów I st. oraz medal Komisji Edukacji Narodowej, 1981 odznaczony (pośm.) Orderem Sztandaru Pracy I klasy.
W twórczości B. ważne miejsce zajmowała muzyka teatr. i filmowa; skomponował muzykę do ponad 50 sztuk dram. (w reż. A. Bardiniego, L. René, J. Kulczyńskiego i in.) i ponad 20 filmów (w reż. A. Wajdy, E. i Cz. Petelskich, J. Rybkowskiego, A. Ścibora-Rylskiego i in.).
Postać B. i jego muzyka znalazła oddźwięk w twórczości filmowej. Filmy dokumentalne o kompozytorze nakręcili L. Perski (1971) i E.F. Nielsen (1972). W 1973 powstała filmowa wersja opery Jutro (reż. B. Hussakowski), która zdobyła Grand Prix na międzynarod. festiwalu telewizyjnym w Pradze. 1978 K. Zanussi zrealizował dla telewizji w Kolonii film 3 portrety kompozytorów polskich (Lutosławski, Penderecki, Baird). 1989 w Paryżu płyta Olimpii z utworami B. otrzymała Diapason d’Or. Od 1990 imię Т. B. nosi organizowany przez ZKP konkurs młodych kompozytorów (1. nagrodę — im. Т. B. — ufundowała żona kompozytora A. Sawicka-Baird). Kompozycje B. zajmują poczesne miejsce w repertuarze koncertowym i są przedmiotem badań muzykologów; jego twórczości poświęcone były sympozja i konferencje nauk. w Poznaniu (1982) i Warszawie (1982).
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.