Encyklopedia Muzyczna PWM/Cofalik Antoni

<<< Dane tekstu >>>
Autor Elżbieta Dziębowska i inni
Tytuł Encyklopedia Muzyczna PWM
Wydawca Polskie Wydawnictwo Muzyczna
Data wyd. 1979-2012
Miejsce wyd. Kraków
Źródło Skany na Commons
Indeks stron

Cofalik Antoni, *3 III 1940 Mysłowice, pol. skrzypek i pedagog. Studiował pod kier. Z. Felińskiego w PWSM w Krakowie (dyplom 1964) oraz na kursach mistrzowskich w Salzburgu, Lucernie, Sienie i u M. Wajmana w Weimarze. Działalność koncert. rozpoczął w czasie studiów; 1962 wykonał po raz pierwszy Miniatury na skrz. i fort. K. Pendereckiego (z kompozytorem), 1963–89 występował w Trio Krakowskim (z J. Łukowiczem i K. Okoniem), które uzyskało I nagr. (Premio Vivaldi) na Międzynarod. Konkursie Muzyki Kam. w Sienie (1965). Z zespołem tym koncertował w wielu krajach europ. (m.in. na festiwalach w Salzburgu, Lucernie, Taorminie, Aarchus[1]) i dokonał wielu nagrań rad., głównie dla rozgłośni pol. i niem. 1969–77 założył i prowadził zespół All'Antico, z którym 1974 zdobył złoty medal w kategorii orkiestr kam. na III międzynarod. konkursie młodzieżowych orkiestr kam. i symf. pod patronatem H. v. Karajana w Berlinie Zach. Od 1968 prowadzi działalność pedag. w PLM w Krakowie, w Akademiach Muz. w Bydgoszczy (1980–85) i Katowicach (1985–93) oraz na kursach mistrzowskich i warsztatach skrz. w kraju (Żagań, Zakopane, Łańcut) i za granicą (Tuluza, Seul 1998). Do jego uczniów należą m.in. W. Czepiel i P. Kwaśny, laureat I nagr. konkursu w Sendai (1995). Jest współtwórcą Międzynarod. Konkursu Skrzypcowego im. Rodziny Grobliczów w Krakowie (1996). 1975 otrzymał nagrodę m. Krakowa, 1998 nagr. I st. MKiS. C. opublikował w PWM szereg opracowań edyt. (m.in. H. Biber Passacaglia na skrz. solo, 1990; Wybór etiud wirtuozowskich na skrz., 1992; F. Geminiani Sonata A-dur na skrz. i klawes., 1995; H. Wieniawski I Koncert skrzypcowy fis-moll, 1995) oraz utwory pedag.; cykl miniatur na skrz. i fort. Ptaszarnia (z J. Garścią, 1995), Sześć etiud-kaprysów na skrz. solo (1996), a także prace Notatnik metodyczny o grze skrzypcowej i jej nauczaniu (1999) i Skrzypcowe ABC. Szkoła gry na skrzypcach (2001).HPian


Tekst udostępniony jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.
  1. Przypis własny Wikiźródeł Błąd w druku; powinno być – Aarhus.